Ijob 21
1 Ijob respondis kaj diris:
Saa tog Job til Orde og svarede:
2 Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.
Hør dog, hør mine Ord, lad det være Trøsten, I giver!
3 Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.
Find jer nu i, at jeg taler, siden kan I jo haane!
4 Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?
Gælder min Klage Mennesker? Hvi skulde jeg ej være utaalmodig?
5 Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.
Vend jer til mig og stivn af Rædsel, læg Haand paa Mund!
6 Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.
Jeg gruer, naar jeg tænker derpaa, mit Legeme gribes af Skælven:
7 Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?
De gudløse, hvorfor lever de, bliver gamle, ja vokser i Kraft?
8 Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.
Deres Æt har de blivende hos sig, deres Afkom for deres Øjne;
9 Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.
deres Huse er sikre mod Rædsler, Guds Svøbe rammer dem ikke;
10 Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.
ej springer deres Tyr forgæves, Koen kælver, den kaster ikke;
11 Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.
de slipper deres Drenge ud som Faar, deres Børneflok boltrer sig ret;
12 Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.
de synger til Pauke og Citer, er glade til Fløjtens Toner;
de lever deres Dage i Lykke og synker med Fred i Dødsriget, (Sheol h7585)
14 Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;
skønt de siger til Gud: »Gaa fra os, at kende dine Veje er ikke vor Lyst!
15 Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?
Den Almægtige? Hvad han? Skal vi tjene ham? Hvad Gavn at banke paa hos ham?«
16 Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.
Er ej deres Lykke i deres Haand og gudløses Raad ham fjernt?
17 Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.
Naar gaar de gudløses Lampe ud og naar kommer Ulykken over dem? Naar deler han Loddet ud i sin Vrede,
18 Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.
saa de bliver som Straa for Vinden, som Avner, Storm fører bort?
19 Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;
Gemmer Gud hans Ulykkeslod til hans Børn? Ham selv gengælde han, saa han mærker det,
20 Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.
lad ham selv faa sit Vanheld at se, den Almægtiges Vrede at drikke!
21 Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?
Thi hvad bryder han sig siden om sit Hus, naar hans Maaneders Tal er udrundet?
22 Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?
Kan man vel tage Gud i Skole, ham, som dømmer de højeste Væsner?
23 Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;
En dør jo paa Lykkens Tinde, helt tryg og saa helt uden Sorger:
24 Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.
hans Spande er fulde af Mælk, hans Knogler af saftig Marv;
25 Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.
med bitter Sjæl dør en anden og har aldrig nydt nogen Lykke;
26 Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.
de lægger sig begge i Jorden, og begge dækkes af Orme!
27 Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;
Se, jeg kender saa vel eders Tanker og de Rænker, I spinder imod mig,
28 Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?
naar I siger: »Hvor er Stormandens Hus og det Telt, hvor de gudløse bor?«
29 Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:
Har I aldrig spurgt de berejste og godkendt deres Beviser:
30 En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.
Den onde skaanes paa Ulykkens Dag og frelses paa Vredens Dag.
31 Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?
Hvem foreholder ham vel hans Færd, gengælder ham, hvad han gør?
32 Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.
Til Graven bæres han hen, ved hans Gravhøj holdes der Vagt;
33 Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.
i Dalbunden hviler han sødt, Alverden følger saa efter, en Flok uden Tal gik forud for ham.
34 Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?
Hvor tom er den Trøst, som I giver! Eders Svar — kun Svig er tilbage!
