< Ijob 20 >
1 Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:
Andin Naamatliq Zofar jawaben mundaq dédi: —
2 Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.
«Méni biaram qilghan xiyallar jawab bérishke ündewatidu, Chünki qelbim biaramliqta örtenmekte.
3 Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.
Men manga haqaret keltürüp, méni eyibleydighan sözlerni anglidim, Shunga méning roh-zéhnim méni jawab bérishke qistidi.
4 Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,
Sen shuni bilmemsenki, Yer yüzide Adem’atimiz apiride bolghandin béri,
5 Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?
Rezillerning ghalibe tentenisi qisqidur, Iplaslarning xushalliqi birdemliktur.
6 Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,
Undaq kishining shan-sheripi asman’gha yetken bolsimu, Béshi bulutlargha taqashsimu,
7 Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?
Yenila özining poqidek yoqap kétidu; Uni körgenler: «U nedidur?» deydu.
8 Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.
U chüshtek uchup kétidu, Qayta tapqili bolmaydu; Kéchidiki ghayibane alamettek u heydiwétilidu.
9 Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.
Uni körgen köz ikkinchi uni körmeydu, Uning turghan jayi uni qayta uchratmaydu.
10 Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.
Uning oghulliri miskinlerge shepqet qilishqa mejburlinidu; Shuningdek u hetta öz qoli bilen bayliqlirini qayturup béridu.
11 Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.
Uning ustixanliri yashliq maghdurigha tolghan bolsimu, Biraq [uning maghduri] uning bilen bille topa-changda yétip qalidu.
12 Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,
Gerche rezillik uning aghzida tatliq tétighan bolsimu, U uni til astigha yoshurghan bolsimu,
13 Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:
U uni yutqusi kelmey méhrini üzelmisimu, U uni aghzida qaldursimu,
14 Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.
Biraq uning qarnidiki tamiqi özgirip, Kobra yilanning zeherige aylinidu.
15 Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.
U bayliqlarni yutuwétidu, biraq ularni yanduridu; Xuda ularni ashqazinidin chiqiriwétidu.
16 Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.
U kobra yilanning zeherini shoraydu, Char yilanning neshtiri uni öltüridu.
17 Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.
U qaytidin ériq-östenglerge hewes bilen qariyalmaydu, Bal we sériq may bilen aqidighan deryalardin huzurlinalmaydu.
18 Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.
U érishkenni yutalmay qayturidu, Tijaret qilghan paydisidin u héch huzurlinalmaydu.
19 Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.
Chünki u miskinlerni ézip, ularni tashliwetken; U özi salmighan öyni igiliwalghan.
20 Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.
U achközlüktin esla zérikmeydu, U arzulighan nersiliridin héchqaysisini saqlap qalalmaydu.
21 Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.
Uninggha yutuwalghudek héchnerse qalmaydu, Shunga uning bayashatliqi menggülük bolmaydu.
22 Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.
Uning toqquzi tel bolghanda, tuyuqsiz qisilchiliqqa uchraydu; Herbir ézilgüchining qoli uninggha qarshi chiqidu.
23 Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.
U qorsiqini toyghuziwatqinida, Xuda dehshetlik ghezipini uninggha chüshüridu; U ghizaliniwatqanda [ghezipini] uning üstige yaghduridu.
24 Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.
U tömür qoraldin qéchip qutulsimu, Biraq mis oqya uni sanjiydu.
25 Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.
Tegken oq keynidin tartip chiqiriwélginide, Yaltiraq oq uchi öttin chiqiriwélginide, Wehimiler uni basidu.
26 Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.
Zulmet qarangghuluq uning bayliqlirini yutuwétishke teyyar turidu, Insan püwlimigen ot uni yutuwalidu, Uning chédirida qélip qalghanlirinimu yutuwétidu.
27 La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.
Asmanlar uning qebihlikini ashkarilaydu; Yer-zéminmu uninggha qarshi qozghilidu.
28 Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.
Uning mal-dunyasi élip kétilidu, [Xudaning] ghezeplik künide kelkün ulghiyip öy-bisatini ghulitidu.
29 Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.
Xudaning rezil ademge belgiligen nésiwisi mana shundaqtur, Bu Xuda uninggha békitken mirastur».