Ijob 20

1 Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Då svarade Zophar af Naema, och sade:

2 Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

Deruppå måste jag svara, och kan icke bida;

3 Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

Och vill gerna höra, ho mig det straffa och lasta skall; ty mins förstånds ande skall svara för mig.

4 Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

Vetst du icke, att alltid så tillgånget är, ifrå den tiden menniskorna på jordene varit hafva;

5 Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

Att de ogudaktigas berömmelse står icke länge, och skrymtares glädje varar ett ögnablick?

6 Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

Om hans höjd än räckte upp i himmelen, och hans hufvud komme intill skyn,

7 Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

Så måste han dock på sistone förgås såsom träck; så att de, som se uppå honom, skola säga: Hvar är han?

8 Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

Såsom en dröm förgår, så skall han ej heller funnen varda; och såsom en syn, den om nattena försvinner.

9 Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

Det öga, som honom sett hafver, det ser honom intet mer; och hans rum skall icke mer se honom.

10 Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Hans barn skola tigga gå, och hans hand skall gifva honom vedermödo till löna.

11 Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

Hans ben skola umgälla hans ungdoms synder; och skola lägga sig i jordene med honom.

12 Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

Om än ondskan smakar honom väl uti hans mun, skall hon dock fela honom på hans tungo.

13 Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

Hon skall varda förhållen, och icke tillåten; och skall varda honom förtagen i hans hals.

14 Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

Hans mat skall förvända sig i hans buk uti ormagalla.

15 Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

De ägodelar, som han uppsvulgit hafver, måste han åter utspy; och Gud skall drifva dem utu hans buk.

16 Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

Han skall suga huggormagalla, och ormatunga skall dräpa honom.

17 Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

Han skall icke få se de strömmar eller vattubäckar, som med hannog och smör flyta.

18 Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

Han skall arbeta, och intet nyttjat; och hans ägodelar skola varda annars mans, så att han icke skall hafva hugnad utaf dem.

19 Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

Förty han hafver undertryckt och förlåtit den fattiga; han hafver rifvit till sig hus, de han intet byggt hafver;

20 Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

Ty hans buk kunde icke full varda; och skall icke igenom sina kosteliga ägodelar undkomma.

21 Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

Af hans mat skall intet qvart vara; derföre skola hans goda dagar intet varaktige blifva.

22 Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

Om han än öfverflödar, och hafver nog, skall honom dock likväl ångest ske; alla händers möda skall öfver honom komma.

23 Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

Hans buk skall honom en gång full varda; och han skall sända sina vredes grymhet öfver honom; han skall öfver honom regna låta sina strid.

24 Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Han skall fly för jernharnesk, och kopparbågen skall förjaga honom.

25 Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

Ett draget svärd skall gå igenom honom, och svärds blänkande, som honom skall bittert varda, skall med förskräckelse gå öfver honom.

26 Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

Intet mörker är, som honom skyla må; en eld skall förtära honom, den intet uppblåst är; och den som qvar blifver i hans hyddo, honom skall illa gå.

27 La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

Himmelen skall uppenbara hans ondsko, och jorden skall sätta sig upp emot honom.

28 Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

Hans säd i hans huse skall bortförd varda, förspilld uti hans vredes dag.

29 Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.

Detta är en ogudaktigs menniskos lön när Gudi, och hans ords arf när Gudi.