Ijob 20
1 Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:
Entonces Zofar el naamatita respondió y dijo:
2 Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.
“¡Me veo obligado a responder porque estoy muy molesto!
3 Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.
¡Lo que te oigo decir me ofende, pero sé cómo responderte!
4 Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,
“¿No sabes que desde la antigüedad, desde que los seres humanos fueron puestos en esta tierra,
5 Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?
el triunfo de los malvados no dura mucho tiempo, y que los que rechazan a Dios sólo son felices por poco tiempo?
6 Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,
Aunque sean tan altos que lleguen a los cielos, aunque sus cabezas toquen las nubes,
7 Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?
se desvanecerán para siempre como sus propios excrementos. Las personas que los conocían
8 Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.
se desvanecerán como un sueño, para no ser encontrados nunca, huyendo como una visión de la noche.
9 Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.
Los que una vez los vieron no los verán más; sus familias no volverán a poner los ojos en ellos.
10 Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.
Sus hijos tendrán que pagar a los pobres y tendrán que devolver sus riquezas.
11 Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.
Aunque los malvados tengan cuerpos jóvenes y fuertes, morirán y serán enterrados.
12 Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,
“Aunque el mal sabe dulce en sus bocas y lo esconden bajo sus lenguas,
13 Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:
no lo dejan ir sino que lo mantienen en sus bocas,
14 Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.
y en sus estómagos se vuelve amargo, volviéndose como veneno de serpiente dentro de ellos.
15 Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.
Se tragan las riquezas y las vuelven a vomitar; Dios las expulsa de sus estómagos.
16 Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.
Aspiran veneno de serpiente; la mordedura de la víbora los matará.
17 Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.
No vivirán para disfrutar de los arroyos, de los ríos de leche y miel.
18 Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.
Tendrán que devolver lo que han ganado y no tendrán ningún beneficio; no disfrutarán de ninguna de sus ganancias.
19 Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.
Porque han oprimido y han abandonado a los pobres; se han apoderado de casas que no construyeron.
20 Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.
Porque su codicia nunca fue satisfecha, no queda nada que les guste y que no hayan consumido.
21 Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.
Nada escapa a sus voraces apetitos, por lo que su felicidad no dura mucho.
22 Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.
“Incluso cuando los malvados tienen todo lo que desean, se enfrentan a problemas; toda clase de miseria caerá sobre ellos.
23 Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.
Mientras están ocupados llenando sus estómagos, la hostilidad de Dios arderá contra ellos, y caerá como lluvia sobre ellos.
24 Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.
Mientras huyen para escapar de un arma de hierro, una flecha de bronce los alcanzará.
25 Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.
La flecha sale de su vesícula biliar, brillando con sangre. Están absolutamente aterrorizados.
26 Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.
Todo lo que valoran desaparecerá en la oscuridad; el fuego divino los destruirá; todo lo que les queda se convertirá en humo.
27 La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.
Los cielos revelarán lo que han hecho mal; la tierra se levantará contra ellos.
28 Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.
Todos sus bienes serán sacados de sus casas; serán arrastrados en el día del juicio de Dios.
29 Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.
Esta es la parte que los impíos reciben de Dios, la herencia que Dios dice que deben tener”.
