Ijob 20
1 Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:
Цофар дин Наама а луат кувынтул ши а зис:
2 Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.
„Гындуриле меле мэ силеск сэ рэспунд, ши фрэмынтаря мя ну-мь дэ паче.
3 Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.
Ам аузит мустрэрь каре мэ умплу де рушине, ши, дин адынкул минций меле, духул мэ фаче сэ рэспунд.
4 Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,
Ну штий ту кэ демулт де тот, де кынд а фост ашезат омул пе пэмынт,
5 Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?
бируинца челор рэй а фост скуртэ ши букурия нелеӂюитулуй, нумай де о клипэ?
6 Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,
Кяр дакэ с-ар ынэлца пынэ ла черурь ши капул й-ар ажунӂе пынэ ла норь,
7 Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?
ва пери пентру тотдяуна, ка мурдэрия луй, ши чей че-л ведяу вор зиче: ‘Унде есте?’
8 Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.
Ва збура ка ун вис ши ну-л вор май гэси; ва пери ка о ведение де ноапте.
9 Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.
Окюл каре-л привя ну-л ва май приви, локул ын каре локуя ну-л ва май зэри.
10 Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.
Песте фиий луй вор нэвэли чей сэрачь, ши мыниле луй вор да ынапой че а рэпит ку сила.
11 Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.
Оаселе луй, плине де влага тинереций, ышь вор авя кулкушул ку ел ын цэрынэ.
12 Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,
Дулче ера рэул ын гура луй. Ыл аскундя суб лимбэ,
13 Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:
ыл местека ынтруна ши ну-л лэса; ыл циня ын черул гурий,
14 Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.
дар храна луй се ва префаче ын мэрунтаеле луй, ва ажунӂе ын трупул луй о отравэ де аспидэ.
15 Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.
Богэцииле ынгиците ле ва вэрса, Думнезеу ле ва скоате дин пынтечеле луй.
16 Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.
Отравэ де аспидэ а супт, ши де ачея лимба нэпырчий ыл ва учиде.
17 Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.
Ну-шь ва май плимба привириле песте пыраеле ши рыуриле де мьере ши де лапте,
18 Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.
ва да ынапой че а кыштигат ши ну ва май траӂе фолос дин кыштиг; ва да ынапой тот че а луат ши ну се ва май букура де ел,
19 Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.
кэч а асуприт пе сэрачь ши й-а лэсат сэ пярэ, а дэрымат касе ши ну ле-а зидит ла лок.
20 Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.
Лэкомия луй н-а куноскут марӂинь, дар ну ва скэпа че аре май скумп.
21 Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.
Нимик ну скапэ де лэкомия луй, дар бунэстаря луй ну ва цине.
22 Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.
Ын мижлокул белшугулуй ва фи ын невое; мына тутурор тикэлошилор се ва ридика асупра луй.
23 Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.
Ши ятэ, ка сэ-й умпле пынтечеле, Думнезеу ва тримите песте ел фокул мынией Луй ши-л ва сэтура ку о плоае де сэӂець.
24 Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.
Дакэ ва скэпа де армеле де фер, ыл ва стрэпунӂе аркул де арамэ.
25 Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.
Ышь смулӂе дин труп сэӂята, каре скынтеязэ ла еширя дин феря луй, ши ыл апукэ спаймеле морций.
26 Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.
Тоате ненорочириле сунт пэстрате пентру комориле луй; ва фи мистуит де ун фок пе каре ну-л ва апринде омул, ши че ва май рэмыне ын кортул луй ва фи арс де фок.
27 La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.
Черуриле ый вор дезвели фэрэделеӂя, ши пэмынтул се ва ридика ымпотрива луй.
28 Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.
Венитуриле касей луй се вор перде, вор пери ын зиуа мынией луй Думнезеу.
29 Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.
Ачаста есте соарта пе каре о пэстрязэ Думнезеу челуй рэу, ачаста есте моштениря пе каре й-о хотэрэште Думнезеу.”
