Ijob 20
1 Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:
Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
2 Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.
[Idcirco cogitationes meæ variæ succedunt sibi, et mens in diversa rapitur.
3 Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.
Doctrinam qua me arguis audiam, et spiritus intelligentiæ meæ respondebit mihi.
4 Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,
Hoc scio a principio, ex quo positus est homo super terram,
5 Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?
quod laus impiorum brevis sit, et gaudium hypocritæ ad instar puncti.
6 Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,
Si ascenderit usque ad cælum superbia ejus, et caput ejus nubes tetigerit,
7 Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?
quasi sterquilinium in fine perdetur, et qui eum viderant, dicent: Ubi est?
8 Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.
Velut somnium avolans non invenietur: transiet sicut visio nocturna.
9 Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.
Oculus qui eum viderat non videbit, neque ultra intuebitur eum locus suus.
10 Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.
Filii ejus atterentur egestate, et manus illius reddent ei dolorem suum.
11 Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.
Ossa ejus implebuntur vitiis adolescentiæ ejus, et cum eo in pulvere dormient.
12 Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,
Cum enim dulce fuerit in ore ejus malum, abscondet illud sub lingua sua.
13 Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:
Parcet illi, et non derelinquet illud, et celabit in gutture suo.
14 Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.
Panis ejus in utero illius vertetur in fel aspidum intrinsecus.
15 Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.
Divitias quas devoravit evomet, et de ventre illius extrahet eas Deus.
16 Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.
Caput aspidum suget, et occidet eum lingua viperæ.
17 Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.
(Non videat rivulos fluminis, torrentes mellis et butyri.)
18 Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.
Luet quæ fecit omnia, nec tamen consumetur: juxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit.
19 Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.
Quoniam confringens nudavit pauperes: domum rapuit, et non ædificavit eam.
20 Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.
Nec est satiatus venter ejus: et cum habuerit quæ concupierat, possidere non poterit.
21 Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.
Non remansit de cibo ejus, et propterea nihil permanebit de bonis ejus.
22 Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.
Cum satiatus fuerit, arctabitur: æstuabit, et omnis dolor irruet super eum.
23 Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.
Utinam impleatur venter ejus, ut emittat in eum iram furoris sui, et pluat super illum bellum suum.
24 Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.
Fugiet arma ferrea, et irruet in arcum æreum.
25 Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.
Eductus, et egrediens de vagina sua, et fulgurans in amaritudine sua: vadent et venient super eum horribiles.
26 Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.
Omnes tenebræ absconditæ sunt in occultis ejus; devorabit eum ignis qui non succenditur: affligetur relictus in tabernaculo suo.
27 La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.
Revelabunt cæli iniquitatem ejus, et terra consurget adversus eum.
28 Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.
Apertum erit germen domus illius: detrahetur in die furoris Dei.
29 Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.
Hæc est pars hominis impii a Deo, et hæreditas verborum ejus a Domino.]
