Ijob 20

1 Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Saa tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:

2 Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

Derfor bruser Tankerne i mig, og derfor stormer det i mig;

3 Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

til min Skam maa jeg høre paa Tugt, faar tankeløst Mundsvejr til Svar!

4 Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

Ved du da ikke fra Arilds Tid, fra Tiden, da Mennesket sattes paa Jorden,

5 Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

at gudløses Jubel er kort og vanhelliges Glæde stakket?

6 Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

Steg end hans Hovmod til Himlen, raged hans Hoved i Sky,

7 Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

som sit Skarn forgaar han for evigt, de, der saa ham, siger: »Hvor er han?«

8 Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

Han flyr som en Drøm, man finder ham ikke, som et Nattesyn jages han bort;

9 Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

Øjet, der saa ham, ser ham ej mer, hans Sted faar ham aldrig at se igen.

10 Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Hans Sønner bejler til ringes Yndest, hans Hænder maa give hans Gods tilbage.

11 Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

Hans Ben var fulde af Ungdomskraft, men den lægger sig med ham i Støvet.

12 Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

Er det onde end sødt i hans Mund, naar han gemmer det under sin Tunge,

13 Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

sparer paa det og slipper det ikke, holder det fast til sin Gane,

14 Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

saa bliver dog Maden i hans Indre til Slangegift inden i ham;

15 Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

Godset, han slugte, maa han spy ud, Gud driver det ud af hans Bug,

16 Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

han indsuger Slangernes Gift, og Øgleungen slaar ham ihjel;

17 Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

han skuer ej Strømme af Olie, Bække af Honning og Fløde;

18 Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

han maa af med sin Vinding, svælger den ej, faar ingen Glæde af tilbyttet Gods.

19 Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

Thi han knuste de ringe og lod dem ligge, ranede Huse, han ej havde bygget.

20 Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

Thi han har ingen Hjælp af sin Rigdom, trods sine Skatte reddes han ikke;

21 Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

ingen gik fri for hans Glubskhed, derfor varer hans Lykke ikke;

22 Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

midt i sin Overflod har han det trangt, al Slags Nød kommer over ham.

23 Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

For at fylde hans Bug sender Gud sin Vredes Glød imod ham, lader sin Harme regne paa ham.

24 Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Flyr han for Brynje af Jern, saa gennemborer ham Kobberbuen;

25 Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

en Kniv kommer ud af hans Ryg, et lynende Staal af hans Galde; over ham falder Rædsler,

26 Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

idel Mørke er opsparet til ham; Ild, der ej blæses op, fortærer ham, æder Levningen i hans Telt.

27 La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

Himlen bringer hans Brøde for Lyset, og Jorden rejser sig mod ham.

28 Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

Hans Huses Vinding maa bort, rives bort paa Guds Vredes Dag.

29 Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.

Slig er den gudløses Lod fra Gud og Lønnen fra Gud for hans Brøde!