Ijob 19
1 Ijob respondis kaj diris:
Job respondió:
2 Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?
“¿Hasta cuándo seguirás atormentándome? ¿Hasta cuándo seguirás aplastándome con palabras?
3 Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.
Ya me has humillado diez veces. ¿No te da vergüenza tratarme tan mal?
4 Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.
Aunque haya pecado, ese es mi problema, y no tiene nada que ver contigo.
5 Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,
Te crees mucho mejor que yo, y utilizas mi degradación contra mí.
6 Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.
Pero deberías darte cuenta de que es Dios quien me ha perjudicado, me ha atrapado en su red.
7 Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.
Aunque clamo por ayuda, no obtengo respuesta; aunque grito mis objeciones, no obtengo justicia.
8 Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.
Dios me ha amurallado para que no pueda escapar; ha sumido mi camino en la oscuridad.
9 Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.
Ha despojado mi honor de mí; me ha quitado mi reputación.
10 Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.
Me derriba por todos lados hasta acabar conmigo; ha destruido mi esperanza como un árbol desarraigado.
11 Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.
Su ira arde contra mí; me trata como a uno de sus enemigos.
12 Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.
Las tropas de Dios se reúnen para atacarme. Construyen murallas contra mí. Rodean y asedian mi casa.
13 Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.
“Ha alejado de mí a mis hermanos; todos mis antiguos amigos se han alejado de mí.
14 Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.
Mis parientes me han abandonado; mis amigos íntimos me han olvidado.
15 La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.
Los huéspedes de mi casa y mis sirvientas me tratan como a un extraño; para ellos me he convertido en un extranjero.
16 Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.
Llamo a mi criado, pero no responde. ¡Hasta tengo que rogarle!
17 Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.
Soy repulsivo para mi esposa, y soy repugnante para mis propios hermanos.
18 Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.
Hasta los niños pequeños me desprecian; cuando me pongo de pie se burlan de mí.
19 Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.
Todos mis amigos más cercanos me desprecian, y los que amaba se han vuelto contra mí.
20 Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.
Estoy reducido a piel y huesos, y sobrevivo por el pellejo de mis dientes.
21 Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.
“¡Tengan piedad de mí, amigos míos, tengan piedad de mí, porque Dios me ha abatido!
22 Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?
¿Por qué me persiguen como lo hace Dios? ¿No se conforman con obtener su libra de carne?
23 Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,
“Quisiera que mis palabras quedaran escritas, registradas en un libro,
24 Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!
o grabadas con pluma de hierro y plomo fundido en la roca para siempre.
25 Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.
“Sé que mi Redentor está vivo, y que por fin subirá al estrado para mí en la tierra.
26 Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;
Aunque mi piel esté destruida, en mi cuerpo Veré a Dios.
27 Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.
Yo mismo lo veré, con mis propios ojos y no con los de otro. ¡El pensamiento me invade!
28 Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,
Ustedes se dicen: ‘¿Cómo podemos hacerlo sufrir para que vea que él es la fuente de sus problemas?’
29 Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.
Ustedes mismos deberían temer ser castigados por Dios, porque saben que la ira trae el castigo de Dios que acompaña al juicio”.
