Ijob 19

1 Ijob respondis kaj diris:

A Jov odgovori i reèe:

2 Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

Dokle æete muèiti dušu moju i satirati me rijeèima?

3 Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

Veæ ste me deset puta naružili; nije vas stid što tako navaljujete na me?

4 Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

Ali ako sam doista pogriješio, pogrješka æe moja ostati kod mene.

5 Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

Ako li se još hoæete da dižete na me i da me korite mojom sramotom,

6 Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

Onda znajte da me je Bog oborio i mrežu svoju razapeo oko mene.

7 Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

Eto, vièem na nepravdu, ali se ne slušam; vapijem, ali nema suda.

8 Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

Zagradio je put moj da ne mogu proæi; na staze moje metnuo je mrak.

9 Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

Svukao je s mene slavu moju i skinuo vijenac s glave moje.

10 Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

Porušio me je otsvuda, da me nema; i kao drvo išèupao je nadanje moje.

11 Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

Raspalio se na me gnjev njegov, i uzeo me je meðu neprijatelje svoje.

12 Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

Vojske njegove doðoše sve zajedno i nasuše sebi put k meni, i stadoše u oko okolo šatora mojega.

13 Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

Braæu moju udaljio je od mene, i znanci moji tuðe se od mene.

14 Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

Bližnji moji ostaviše me, i znanci moji zaboraviše me.

15 La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

Domašnji moji i moje sluškinje gledaju me kao tuðina; stranac sam u oèima njihovijem.

16 Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

Zovem slugu svojega, a on se ne odziva, a molim ga ustima svojim.

17 Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

Dah je moj mrzak ženi mojoj, a preklinjem je sinovima utrobe svoje.

18 Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

Ni djeca ne haju za me; kad ustanem, ruže me.

19 Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

Mrzak sam svjema najvjernijim svojim, i koje ljubljah postaše mi protivnici.

20 Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

Za kožu moju kao za meso moje prionuše kosti moje; jedva osta koža oko zuba mojih.

21 Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

Smilujte se na me, smilujte se na me, prijatelji moji, jer se ruka Božija dotakla mene.

22 Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

Zašto me gonite kao Bog, i mesa mojega ne možete da se nasitite?

23 Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

O kad bi se napisale rijeèi moje! kad bi se stavile u knjigu!

24 Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

Pisaljkom gvozdenom i olovom na kamenu za vjeèni spomen kad bi se urezale!

25 Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

Ali znam da je živ moj iskupitelj, i na pošljedak da æe stati nad prahom.

26 Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

I ako se ova koža moja i rašèini, opet æu u tijelu svom vidjeti Boga.

27 Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

Ja isti vidjeæu ga, i oèi moje gledaæe ga, a ne drugi. A bubrega mojih nestaje u meni.

28 Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

Nego bi trebalo da reèete: zašto ga gonimo? kad je korijen besjede u meni.

29 Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.

Bojte se maèa; jer je maè osveta za bezakonje; i znajte da ima sud.