Ijob 19

1 Ijob respondis kaj diris:

Epi Job te reponn:

2 Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

Pou konbyen de tan, nou va toumante m, e kraze mwen avèk pawòl yo?

3 Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

Dis fwa sa yo nou te ensilte m; nou pa menm wont fè m tò.

4 Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

Menm si m fè erè, erè sa repoze anndan m.

5 Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

Si anverite nou vin ògeye kont mwen, e fè m wè prèv a gwo wont mwen,

6 Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

alò, konnen byen ke Bondye te fè m tò, e te fèmen pèlen Li an antoure mwen.

7 Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

“Gade byen, mwen kriye: ‘Vyolans!’ Men nanpwen repons. Mwen rele sekou! Men nanpwen jistis.

8 Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

Li te bare chemen mwen pou m pa kab pase, e Li te mete fènwa sou pa m yo.

9 Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

Li te retire lonè sou mwen e te retire kouwòn nan sou tèt mwen.

10 Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

Li kraze desann mwen tout kote e mwen fin disparèt; Li te dechouke espwa m kon yon pyebwa.

11 Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

Anplis, Li te limen lakòlè Li kont mwen e te konsidere m kon lènmi Li.

12 Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

Lame Li a vin rasanble pou bati chemen pa yo kont mwen. Yo fè kan kap antoure tant mwen an.

13 Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

“Li te retire frè m yo byen lwen mwen e sila mwen te konnen yo vin separe de mwen nèt.

14 Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

Fanmi mwen yo vin fè fayit e pi pwòch zami m yo te bliye m.

15 La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

Sila ki rete lakay mwen yo ak sèvant mwen yo konsidere m kon yon etranje. Mwen se yon etranje menm nan zye yo.

16 Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

Mwen rele sèvitè mwen an, men li pa reponn; mwen oblije sipliye l ak bouch mwen.

17 Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

Menm souf mwen fè bay ofans a madanm mwen, e mwen vin abominab a pwòp frè m.

18 Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

Timoun yo meprize mwen. Mwen leve e yo pale kont mwen.

19 Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

Tout asosye m yo etone ak krent devan m. Sila ke m byen renmen yo te vire kont mwen.

20 Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

Zo m yo kole sou po m ak chè m; se sèl pa po dan m ke m chape lanmò.

21 Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

“Gen pitye pou mwen, gen pitye, O nou menm ki zanmi mwen yo, paske men Bondye vin frape mwen.

22 Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

Poukisa n ap pèsekite mwen menm tankou Bondye e pa satisfè ak chè mwen.

23 Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

O ke pawòl mwen yo te ekri! O ke yo te enskri nan yon liv!

24 Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

Ke avèk pwent plim ak plon, yo te grave sou wòch la jis pou tout tan!

25 Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

Men pou mwen, mwen konnen ke Redanmtè mwen an vivan. Epi apre tout sa a, li va vin kanpe sou latè.

26 Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

Menm lè po m fin detwi, malgre chè m fin sòti, mwen va wè Bondye nan chè a;

27 Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

ke mwen, mwen menm va wè, ke zye m va wè, e se pa kon yon etranje. “Kè m vin fèb anndan m.

28 Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

Si nou di: ‘Men kijan nou va pèsekite li!’ pwiska rasin ka sa a se nan mwen,’

29 Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.

fè lakrent nepe a pou kont nou, paske lakòlè Bondye mennen pinisyon nepe a. Fòk nou kab konnen, gen jijman.”