Ijob 19

1 Ijob respondis kaj diris:

Job antwoordde, en sprak:

2 Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

Hoe lang nog blijft gij mij krenken, En mij onder woorden verpletteren?

3 Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

Tien keer beschimpt gij mij reeds, En kwelt gij mij schaamteloos.

4 Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

Zelfs al had ik mij werkelijk misdragen, Dan raakt het wangedrag mij alleen;

5 Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

Gij mist het recht, een grote mond tegen mij op te zetten, Mijn schande mij te verwijten!

6 Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

Erkent toch eindelijk, dat God mij kastijdt, En mij in zijn net heeft verstrikt!

7 Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

Zie, ik roep: "Geweld!" maar vind geen verhoring, Ik roep om hulp: mij geschiedt geen recht!

8 Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

Hij heeft mijn weg versperd: ik kan niet voorbij, En duisternis op mijn paden gelegd;

9 Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

Mijn eer heeft Hij mij ontroofd, De kroon mij van het hoofd gerukt.

10 Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

Hij heeft mij van alle kant ondermijnd: en daar ga ik heen; Mijn hoop ontworteld als een boom,

11 Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

Zijn gramschap tegen mij laten woeden, Mij als zijn vijand behandeld.

12 Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

Als één man rukken zijn benden aan, En banen hun weg naar mij heen; Ze legeren zich rond mijn tent, Ze zijn zonder genade!

13 Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

Mijn broeders houden zich verre van mij, Mijn bekenden zijn vreemden voor mij;

14 Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

Mijn verwanten verdwenen, Mijn gasten zijn mij vergeten.

15 La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

Mijn slavinnen zien mij aan voor een vreemde, Ik ben een onbekende voor haar;

16 Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

Ik roep mijn slaaf: hij geeft mij geen antwoord, Zelfs al smeek ik er om.

17 Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

Mijn vrouw walgt van mijn adem, En ik stink voor mijn zonen;

18 Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

Zelfs de kinderen minachten mij, En brutaliseren mij, als ik optreed.

19 Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

Al mijn getrouwen verafschuwen mij, Die ik liefhad, keren zich van mij af;

20 Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

Mijn vlees teert weg in mijn huid Met mijn tanden knaag ik mijn beenderen af.

21 Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

Erbarming, erbarming: gij tenminste, mijn vrienden, Want de hand van God heeft mij geraakt;

22 Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

Waarom mij als een hert vervolgen, Nooit verzadigd aan mijn vlees!

23 Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

O, werden mijn woorden opgeschreven, Opgetekend in een boek,

24 Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

Met een stift van ijzer en lood Voor eeuwig op een rots gegrift:

25 Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

Ik weet, dat mijn Verlosser leeft, En ten leste op de aarde verschijnt;

26 Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

Dat ik mij zal oprichten achter mijn huid, En van mijn vlees uit, God zal aanschouwen!

27 Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

Ja, ik zal Hem aanschouwen, Mijn ogen zullen Hem zien, maar niet meer als vijand; Mijn nieren smachten in mijn schoot,

28 Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

En wanneer gij dan zegt: Hoe vervolgen we hem, Welk voorwendsel zullen we tegen hem vinden;

29 Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.

Ducht dan het zwaard voor uzelf, Want dan zal de Gramschap de bozen verdelgen! Om te weten, of er gerechtigheid is!