Ijob 18
1 Ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
Entonces Bildad, el suhita, tomó la palabra y dijo:
2 Kiam vi ĉesos ĵetadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.
“¿Hasta cuándo seguirás hablando, buscando las palabras adecuadas que decir? ¡Habla con sentido común si quieres que te respondamos!
3 Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?
¿Crees que somos animales tontos? ¿Te parecemos estúpidos?
4 Ho vi, kiu disŝiras sian animon en sia kolero, Ĉu por vi estu forlasata la tero, Kaj roko forŝoviĝu de sia loko?
Te destrozas con tu ira. ¿Crees que la tierra tiene que ser abandonada, o que las montañas deben moverse sólo por ti?
5 La lumo de la malpiulo estingiĝos, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.
“Es cierto que la vida de los malvados terminará como una lámpara que se apaga: su llama no brillará más.
6 La lumo mallumiĝos en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingiĝos.
La luz de su casa se apaga, la lámpara que cuelga arriba se apaga.
7 Mallongiĝos liaj fortaj paŝoj, Kaj lia propra intenco lin faligos.
En lugar de dar pasos firmes, tropiezan, y sus propios planes los hacen caer.
8 Ĉar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li moviĝas en kaptilo.
Sus propios pies los hacen tropezar y quedan atrapados en una red; mientras caminan caen en un pozo.
9 La maŝo enkroĉigos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.
Una trampa los agarra por el talón; un lazo los rodea.
10 Kaŝita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontraŭ li estas sur la vojo.
Un lazo se esconde en el suelo para ellos; una cuerda se extiende a través del camino para hacerlos tropezar.
11 De ĉiuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.
El terror asusta a los malvados, los persigue por todas partes, les muerde los talones.
12 Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.
El hambre les quita las fuerzas; el desastre los espera cuando caen.
13 Konsumiĝos la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.
La enfermedad devora su piel; la enfermedad mortal consume sus miembros.
14 Lia espero estos elŝirita el lia tendo, Kaj ĝi pelos lin al la reĝo de teruroj.
Son arrancados de los hogares en los que confiaban y llevados al rey de los terrores.
15 Nenio restos en lia tendo; Sur lian loĝejon ŝutiĝos sulfuro.
La gente que no conoce vivirá en sus casas; el azufre se esparcirá donde solían vivir.
16 Malsupre sekiĝos liaj radikoj, Kaj supre detranĉiĝos liaj branĉoj.
Se marchitan, las raíces abajo y las ramas arriba;
17 La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.
el recuerdo de ellos se desvanece de la tierra; nadie recuerda ya sus nombres.
18 Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpuŝita.
Son arrojados de la luz a las tinieblas, expulsados del mundo.
19 Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos ĉe li en lia loĝloko.
No tienen hijos ni descendientes en su pueblo, ni supervivientes donde solían vivir.
20 La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la antaŭulojn kaptos timo.
La gente de occidente está horrorizada por lo que les sucede. La gente del oriente está conmocionada.
21 Tia estas la loĝejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.
Esto es lo que ocurre con las casas de los malvados, con los lugares de los que rechazan a Dios”.
