Ijob 18
1 Ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
A Vildad Sušanin odgovori i reèe:
2 Kiam vi ĉesos ĵetadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.
Kad æete svršiti razgovor? Orazumite se, pa æemo onda govoriti.
3 Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?
Zašto se misli da smo kao stoka? zašto smo gadni u vašim oèima?
4 Ho vi, kiu disŝiras sian animon en sia kolero, Ĉu por vi estu forlasata la tero, Kaj roko forŝoviĝu de sia loko?
Koji rastržeš dušu svoju u jarosti svojoj, hoæe li se tebe radi ostaviti zemlja i stijena se premjestiti sa svojega mjesta?
5 La lumo de la malpiulo estingiĝos, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.
Da, vidjelo bezbožnijeh ugasiæe se, i iskra ognja njihova neæe sijati.
6 La lumo mallumiĝos en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingiĝos.
Vidjelo æe pomrknuti u šatoru njegovu, i žižak æe se njegov ugasiti u njemu.
7 Mallongiĝos liaj fortaj paŝoj, Kaj lia propra intenco lin faligos.
Silni koraci njegovi stegnuæe se, i oboriæe ga njegova namjera.
8 Ĉar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li moviĝas en kaptilo.
Jer æe se uvaliti u zamku nogama svojim i naiæi æe na mrežu;
9 La maŝo enkroĉigos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.
Uhvatiæe ga zamka za petu i svladaæe ga lupež.
10 Kaŝita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontraŭ li estas sur la vojo.
Sakriveno mu je pruglo na zemlji, i klopka na stazi.
11 De ĉiuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.
Otsvuda æe ga strahote strašiti i tjeraæe ga ustopce.
12 Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.
Izgladnjeæe sila njegova, i nevolja æe biti gotova uza nj.
13 Konsumiĝos la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.
Poješæe žile kože njegove, poješæe žile njegove prvenac smrti.
14 Lia espero estos elŝirita el lia tendo, Kaj ĝi pelos lin al la reĝo de teruroj.
Išèupaæe se iz stana njegova uzdanica njegova, i to æe ga odvesti k caru strašnom.
15 Nenio restos en lia tendo; Sur lian loĝejon ŝutiĝos sulfuro.
Nastavaæe se u šatoru njegovu, koji neæe biti njegov, posuæe se sumporom stan njegov.
16 Malsupre sekiĝos liaj radikoj, Kaj supre detranĉiĝos liaj branĉoj.
Žile æe se njegove posušiti ozdo, i ozgo æe se sasjeæi grane njegove.
17 La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.
Spomen æe njegov poginuti na zemlji, niti æe mu imena biti po ulicama.
18 Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpuŝita.
Odagnaæe se iz svjetlosti u mrak, i izbaciæe se iz svijeta.
19 Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos ĉe li en lia loĝloko.
Ni sina ni unuka neæe mu biti u narodu njegovu, niti kakoga ostatka u stanovima njegovijem.
20 La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la antaŭulojn kaptos timo.
Èudiæe se danu njegovu koji budu poslije njega, a koji su bili prije obuzeæe ih strah.
21 Tia estas la loĝejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.
Taki su stanovi bezakonikovi, i tako je mjesto onoga koji ne zna za Boga.
