Ijob 18
1 Ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 Kiam vi ĉesos ĵetadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.
«Kor lenge driv de jagt på ord? Gjev gaum, lat oss so talast ved!
3 Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?
Kvi skal me reknast liksom fe, som ureine i dykkar augo?
4 Ho vi, kiu disŝiras sian animon en sia kolero, Ĉu por vi estu forlasata la tero, Kaj roko forŝoviĝu de sia loko?
Å, du som riv deg sund i sinne, skal jordi øydast for di skuld? Skal fjellet flytjast frå sin stad?
5 La lumo de la malpiulo estingiĝos, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.
Men sløkt vert ljoset for den vonde, og hans åre-eld skal ikkje skina.
6 La lumo mallumiĝos en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingiĝos.
I tjeldet hans vert ljoset myrkt, og lampa sloknar yver han.
7 Mallongiĝos liaj fortaj paŝoj, Kaj lia propra intenco lin faligos.
Hans sterke stig vert snævra inn; han snåvar yver sine planar.
8 Ĉar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li moviĝas en kaptilo.
Hans fot vert fløkt i garnet inn, og upp i netet ferdast han;
9 La maŝo enkroĉigos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.
og snara triv um hælen hans, og gildra tek på honom fat.
10 Kaŝita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontraŭ li estas sur la vojo.
I jordi løynde gildror lurer, og fellor ventar på hans veg.
11 De ĉiuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.
Og rædslor trugar rundt ikring og skræmer han for kvart eit stig.
12 Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.
Ulukka hungrar etter han, og vondt vil føra han til fall,
13 Konsumiĝos la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.
vil eta kvar ein led og lem, ja, det vil daudens eldste son.
14 Lia espero estos elŝirita el lia tendo, Kaj ĝi pelos lin al la reĝo de teruroj.
Hans trygd er rivi frå hans tjeld; du sender han til rædsle-kongen.
15 Nenio restos en lia tendo; Sur lian loĝejon ŝutiĝos sulfuro.
I huset hans bur framande, det vert strått svåvel på hans bustad.
16 Malsupre sekiĝos liaj radikoj, Kaj supre detranĉiĝos liaj branĉoj.
Hans rot i grunnen turkar ut; den høge kruna visnar burt.
17 La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.
Hans minne kverv frå jordi burt, og namnlaus vert han vidt og breidt.
18 Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpuŝita.
Frå ljos til myrker driv dei honom og jagar han frå landi burt.
19 Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos ĉe li en lia loĝloko.
Han barnlaus vert i eige folk; i heimen hans slepp ingen undan.
20 La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la antaŭulojn kaptos timo.
Og vestmenn støkk for dagen hans, og austmenn vert av rædsla slegne.
21 Tia estas la loĝejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.
Just soleis gjeng det nidings hus, den heim der ingen kjenner Gud.»
