Ijob 17

1 Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

Min ande är svag, och mine dagar äro afkortade, och grafven är för handene.

2 Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Ingen är bedragen af mig; likväl måste mitt öga derföre blifva i bedröfvelse.

3 Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Om du än ville hafva borgen af mig; ho ville lofva för mig?

4 Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

Förstånd hafver du för deras hjerta fördolt; derföre skall du icke upphöja dem.

5 Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

Han rosar fast bytet för sinom vännom; men hans barnas ögon skola försmäkta.

6 Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

Han hafver satt mig till ett ordspråk ibland folk, och jag måste vara ett under ibland dem.

7 Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

Mitt ansigte är mörkt vordet för sorgs skull, och all min ledamot äro såsom en skugge.

8 La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

Öfver detta varda de rättfärdige häpne, och de oskyldige varda sättande sig emot skrymtarena.

9 Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

Den rättfärdige varder behållandes sin väg, och den som rena händer hafver, varder stark blifvandes.

10 Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Nu väl, vänder eder alle hit, och kommer; jag varder dock icke finnandes någon visan ibland eder.

11 Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

Mine dagar äro förgångne; min anslag äro förskingrade, som mitt hjerta besatt hafva;

12 La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

Och hafva gjort dag af nattene, och af dagenom natt.

13 Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito. (Sheol h7585)

Om än jag fast länge bidde, så är dock helvetet mitt hus, och min säng är i mörkrena uppgjord. (Sheol h7585)

14 Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

Förgängelsen kallade jag min fader, och matkarna mina moder, och mina syster.

15 Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

Efter hvad skall jag bida? Och ho aktar mitt hopp?

16 En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo. (Sheol h7585)

Neder i helvetet varder det farandes, och varder med mig liggandes i mullene. (Sheol h7585)