Ijob 17

1 Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

Mon souffle se perd; mes jours s'éteignent; le tombeau m'attend!

2 Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Certes, je suis entouré de railleurs, et mon œil veille toute la nuit au milieu de leurs insultes.

3 Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Dépose un gage, sois ma caution auprès de toi-même; car qui voudrait répondre pour moi?

4 Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

Tu as fermé leur cœur à l'intelligence; c'est pourquoi tu ne les feras pas triompher.

5 Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

Tel livre ses amis au pillage, dont les enfants auront les yeux consumés.

6 Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

On a fait de moi la fable des peuples, un être à qui l'on crache au visage.

7 Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

Et mon œil s'est consumé de chagrin, et tous mes membres sont comme une ombre.

8 La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

Les hommes droits en sont consternés, et l'innocent est irrité contre l'impie.

9 Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

Le juste néanmoins persévère dans sa voie, et celui dont les mains sont pures redouble de constance.

10 Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Mais, pour vous tous, allons, recommencez! Je ne trouverai pas un sage parmi vous.

11 Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

Mes jours sont passés; mes desseins, chers à mon cœur, sont renversés.

12 La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

Ils changent la nuit en jour; ils disent la lumière proche, en face des ténèbres!

13 Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito. (Sheol h7585)

Quand je n'attends plus pour demeure que le Sépulcre, quand j'étends ma couche dans les ténèbres, (Sheol h7585)

14 Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

Quand je crie au tombeau: Tu es mon père! et aux vers: Vous êtes ma mère et ma sœur!

15 Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

Où est donc mon espérance? Et mon espérance, qui pourrait la voir?

16 En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo. (Sheol h7585)

Elle descendra aux portes du Sépulcre, quand nous irons en-semble reposer dans la poussière! (Sheol h7585)