Ijob 17
1 Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.
Mon souffle s’épuise, mes jours s’éteignent, il ne me reste plus que le tombeau.
2 Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.
Je suis environné de moqueurs, mon œil veille au milieu de leurs outrages.
3 Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?
O Dieu, fais-toi auprès de toi-même ma caution: quel autre voudrait me frapper dans la main?
4 Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.
Car tu as fermé leur cœur à la sagesse; ne permets donc pas qu’ils s’élèvent.
5 Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.
Tel invite ses amis au partage, quand défaillent les yeux de ses enfants.
6 Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.
Il a fait de moi la risée des peuples; je suis l’homme à qui l’on crache au visage.
7 Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.
Mon œil est voilé par le chagrin, et tous mes membres ne sont plus qu’une ombre.
8 La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.
Les hommes droits en sont stupéfaits, et l’innocent s’irrite contre l’impie.
9 Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.
Le juste néanmoins demeure ferme dans sa voie, et qui a les mains pures redouble de courage.
10 Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.
Mais vous tous, revenez, venez donc; ne trouverai-je pas un sage parmi vous?
11 Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.
Mes jours sont écoulés, mes projets anéantis, ces projets que caressait mon cœur.
12 La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.
De la nuit ils font le jour; en face des ténèbres, ils disent que la lumière est proche!
J’ai beau attendre, le schéol est ma demeure; dans les ténèbres j’ai disposé ma couche. (Sheol h7585)
14 Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.
J’ai dit à la fosse: « Tu es mon père; » aux vers: « Vous êtes ma mère et ma sœur! »
15 Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?
Où est donc mon espérance? Mon espérance, qui peut la voir?
