< Ijob 16 >
1 Ijob respondis kaj diris:
Y Job respondió y dijo:
2 Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.
Con frecuencia me llegan a los oídos tales cosas; son consoladores que solo dan problemas.
3 Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?
¿Pueden las palabras que son como el viento ser detenidas? ¿O qué te anima a darles respuesta?
4 Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.
No sería difícil para mí decir tales cosas si sus almas estuvieran en el lugar de mi alma; recopilando palabras contra ustedes y movería sobre ustedes mi cabeza.
5 Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.
Podría darte ánimo con mi boca, y el consejo de mis labios apaciguar tu dolor.
6 Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?
Si digo lo que tengo en mente, mi dolor no se reduce: y si me callo, ¿cuánto de eso va a salir de mí?
7 Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.
Pero ahora él me ha vencido con cansancio y temor, y tu has asolado toda mi compañía.
8 Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.
Me has arrugado, ha surgido como testigo contra mí la flacura, se levanta como testigo a mi rostro.
9 Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.
Estoy quebrantado por su ira, y su odio me persigue, ha afilado sus dientes contra mí; mis enemigos me miran con ojos crueles;
10 Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.
Sus bocas se mofan contra mí, los golpes de sus palabras amargas están cayendo en mi cara; burlones, todos ellos se juntan a una contra mí.
11 Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.
Dios me entrega al poder de los pecadores, enviándome violentamente a las manos de los malhechores.
12 Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.
Estaba tranquilo, pero sus manos me habían quebrantado; me ha cogido por el cuello, sacudiéndome en pedazos; Él me ha puesto como una marca para sus flechas.
13 Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.
Sus arqueros me rodean; Sus flechas atraviesan mis riñones sin piedad, mi hiel se esparce en la tierra.
14 Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.
Estoy quebrado de herida tras herida; viene corriendo hacia mí como un hombre de guerra.
15 Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.
He cosido cilicio sobre mi piel, y mi fuerza está hundida en el polvo.
16 Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;
Mi cara está roja de llanto, y en mis ojos está la sombra de muerte;
17 Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.
Aunque mis manos no han hecho actos violentos, y mi oración es limpia.
18 Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.
¡Oh tierra, que no se cubra mi sangre, y que mi clamor no tenga lugar de descanso!
19 Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.
Aun ahora mi testigo está en el cielo, y mi testimonio está en lo alto.
20 Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,
Mis amigos se burlan de mi, a Dios están llorando mis ojos,
21 Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.
Oh! que alguien intercediera por un hombre con Dios, como un hombre lo hace por su prójimo.
22 Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.
Porque los años contados vendrán, en poco tiempo me iré al viaje del cual no volveré.