Ijob 16
1 Ijob respondis kaj diris:
Y respondió Job, y dijo:
2 Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.
Muchas veces he oído cosas como estas: consoladores molestos sois todos vosotros.
3 Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?
¿Han de tener fin las palabras ventosas? ¿o qué te animará a responder?
4 Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.
También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, que yo os tendría compañía en las palabras, y sobre vosotros movería mi cabeza.
5 Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.
Esforzaríaos con mi boca, y la consolación de mis labios detendría el dolor.
6 Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?
Mas si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo de hablar, no se aparta de mí.
7 Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.
Empero ahora me ha fatigado: ha asolado toda mi compañía.
8 Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.
Háme arrugado: el testigo es mi magrez, que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.
9 Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.
Su furor me arrebató, y me ha sido contrario: crujió sus dientes contra mí; contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
10 Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.
Abrieron contra mi su boca, hirieron mis mejillas con afrenta: contra mí se juntaron todos.
11 Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.
Háme entregado Dios al mentiroso, y en las manos de los impíos me hizo temblar.
12 Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.
Próspero estaba, y desmenuzóme; y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, y púsome a sí por hito.
13 Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.
Cercáronme sus flecheros, partió mis riñones, y no perdonó: mi hiel derramó por tierra.
14 Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.
Quebrantóme de quebrantamiento sobre quebrantamiento: corrió contra mí como un gigante.
15 Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.
Yo cosí saco sobre mi piel, y cargué mi cabeza de polvo.
16 Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;
Mi rostro está enlodado con lloro, y mis párpados entenebrecidos;
17 Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.
Sobre no haber iniquidad en mis manos, y haber sido limpia mi oración.
18 Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.
¡Oh tierra no cubras mi sangre, y no haya lugar a mi clamor!
19 Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.
Por cierto aun ahora en los cielos está mi testigo, y mi testigo en las alturas.
20 Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,
Mis disputadores son mis amigos: mas mis ojos a Dios destilan.
21 Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.
¡ Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, como puede con su prójimo!
22 Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.
Mas los años contados vendrán: y yo andaré el camino por donde no volveré.
