Ijob 16

1 Ijob respondis kaj diris:

Entonces Job respondió:

2 Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

“Ya he oído todo esto antes. ¡Son consoladores que sólo causan problemas!

3 Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

¿No cesarán sus discursos que son como el viento? ¿Qué les molesta tanto como para que tengan que responderme?

4 Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

Podría hablar como si ustedes estuvieran en mi lugar, encadenando palabras para criticarlos, ridiculizándolos con un movimiento de cabeza.

5 Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

Podría edificarlos con mi boca diciendo palabras; el movimiento de mis labios aliviaría su dolor.

6 Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

Para mí, si hablo no se alivia mi dolor, y si no hablo el dolor sigue ahí.

7 Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

“Dios, me has agotado. Has destruido a toda mi familia.

8 Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

Me has hecho marchitar, lo cual es un testimonio contra mí; mi cuerpo delgado atestigua contra mí.

9 Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

Me ha desgarrado en su cólera; en su hostilidad ha rechinado los dientes contra mí; mi enemigo me atraviesa con su mirada feroz.

10 Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

La gente me mira con la boca abierta, me abofetean en las mejillas para burlarse de mí, se agolpan a mi alrededor para atacarme.

11 Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

Dios me ha entregado a la gente malvada; me ha arrojado en sus manos.

12 Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

“Yo vivía en paz y él me hizo pedazos. Me agarró por el cuello y me hizo pedazos. Me ha convertido en su blanco.

13 Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

Sus arqueros me rodean. Sus flechas atraviesan mis riñones sin piedad. Derrama mi hiel por el suelo.

14 Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

Como un muro me derriba, brecha tras brecha, se abalanza sobre mí como un guerrero.

15 Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

He sembrado tela de silicio para cubrir mi piel; mi fuerza yace rota en el polvo.

16 Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

Mi cara está roja de tanto llorar y sombras oscuras rodean mis ojos,

17 Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

aunque no he hecho nada malo y mi oración es pura.

18 Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

“Tierra, no cubras mi sangre. Que mi grito no encuentre lugar para esconderse.

19 Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Mira, ahora mismo mi testigo está en el cielo; el que habla por mí está en las alturas.

20 Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

Mis amigos me desprecian, pero mis ojos derraman lágrimas ante Dios.

21 Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

Quiero que mi testigo hable por mí ante Dios como quien habla por su amigo.

22 Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.

Porque dentro de pocos años andaré por ese camino del que no volveré”.