Ijob 16
1 Ijob respondis kaj diris:
Porém Jó respondeu, dizendo:
2 Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.
Ouvi muitas coisas como estas; todos vós sois consoladores miseráveis.
3 Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?
Por acaso terão fim as palavras de vento? Ou o que é que te provoca a responderes?
4 Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.
Também eu poderia falar como vós, se vossa alma estivesse no lugar da minha alma; eu poderia amontoar palavras contra vós, e contra vós sacudir minha cabeça.
5 Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.
Porém eu vos confortaria com minha boca, e a consolação de meus lábios serviria para aliviar.
6 Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?
Ainda que eu fale, minha dor não cessa; e se eu me calar, em que me alivio?
7 Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.
Na verdade agora ele me tornou exausto; tu assolaste toda a minha companhia.
8 Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.
Testemunha [disto é] que já me enrugaste; e minha magreza já se levanta contra mim para em meu rosto dar testemunho [contra mim].
9 Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.
Sua ira me despedaça, e ele me odeia; range seus dentes contra mim; meu adversário aguça seus olhos contra mim.
10 Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.
Abrem sua boca contra mim; com desprezo esbofeteiam meu rosto, e todos se ajuntam contra mim.
11 Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.
Deus me entregou ao perverso, e me fez cair nas mãos dos malignos.
12 Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.
Tranquilo eu estava, porém ele me quebrantou; e pegou-me pelo pescoço, e me despedaçou; e fez de mim seu alvo de pontaria.
13 Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.
Seus flecheiros me cercaram-me, partiu meus rins, e não [me] poupou; meu fel derramou em terra.
14 Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.
Quebrantou-me de quebrantamento sobre quebrantamento; correu contra mim como um guerreiro.
15 Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.
Costurei saco sobre minha pele, e revolvi minha cabeça no pó.
16 Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;
Meu rosto está vermelho de choro, e minhas pálpebras estão escurecidas ao extremo;
17 Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.
Apesar de não haver injustiça em minhas mãos, e de minha oração ser pura.
18 Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.
Ó terra! Não cubras o meu sangue, e não haja lugar para meu clamor!
19 Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.
Eis que mesmo agora minha testemunha está nos céus, e meu defensor nas alturas.
20 Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,
Meus amigos zombam de mim, [mas] meus olhos estão derramando para Deus.
21 Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.
Ah, se [fosse possível] defender a causa com Deus em favor do homem, como o filho do homem em favor de seu amigo!
22 Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.
Pois poucos anos restam, e seguirei o caminho [por onde] não voltarei.
