Ijob 15
1 Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?
Numquid sapiens respondebit quasi ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum?
3 Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
Arguis verbis eum, qui non est æqualis tibi, et loqueris quod tibi non expedit.
4 Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.
Quantum in te est evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo.
5 Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.
6 Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.
Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi.
7 Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?
Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus?
8 Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?
Numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit eius sapientia?
9 Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus?
10 Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
Et senes, et antiqui sunt in nobis multo vetustiores quam patres tui.
11 Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent.
12 Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans, attonitos habes oculos?
13 Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?
Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo huiuscemodi sermones?
14 Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
Quid est homo, ut immaculatus sit, et ut iustus appareat natus de muliere?
15 Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:
Ecce inter sanctos eius nemo immutabilis, et cæli non sunt mundi in conspectu eius.
16 Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem?
17 Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
Ostendam tibi, audi me: quod vidi narrabo tibi.
18 Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,
Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos.
19 Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
Quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.
20 Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;
Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis eius.
21 Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.
22 Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.
Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.
23 Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
Cum se moverit ad quærendum panem, novit quod paratus sit in manu eius tenebrarum dies.
24 Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;
Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem, qui præparatur ad prælium.
25 Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,
Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.
26 Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.
Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.
27 Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
Operuit faciem eius crassitudo, et de lateribus eius arvina dependet.
28 Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.
Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quæ in tumulos sunt redactæ.
29 Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.
Non ditabitur, nec perseverabit substantia eius, nec mittet in terra radicem suam.
30 Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.
Non recedet de tenebris: ramos eius arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui.
31 La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.
Non credet frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit.
32 Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.
Antequam dies eius impleantur, peribit: et manus eius arescent.
33 Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.
Lædetur quasi vinea in primo flore botrus eius, et quasi oliva proiiciens florem suum.
34 Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.
Congregatio enim hypocritæ sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum, qui munera libenter accipiunt.
35 Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.
Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus eius præparat dolos.
