Ijob 15
1 Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
Majd felele a Témánból való Elifáz és monda:
2 Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?
Vajjon a bölcs felelhet-é ilyen szeles tudománynyal, és megtöltheti-é a hasát keleti széllel?
3 Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
Vetekedvén oly beszéddel, a mely nem használ, és oly szavakkal, a melyekkel semmit sem segít.
4 Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.
Te már semmivé akarod tenni az Isten félelmét is; és megkevesbíted az Isten előtt való buzgólkodást is!
5 Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
Mert gonoszságod oktatja a te szádat, és a csalárdok nyelvét választottad.
6 Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.
A te szád kárhoztat téged, nem én, és a te ajakaid bizonyítanak ellened.
7 Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?
Te születtél-é az első embernek; elébb formáltattál-é, mint a halmok?
8 Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?
Az Isten tanácsában hallgatóztál-é, és a bölcseséget magadhoz ragadtad-é?
9 Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
Mit tudsz te, a mit mi nem tudunk, és mit értesz olyat, a mi nálunk nem volna meg?
10 Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
Ősz is, agg is van közöttünk, jóval idősebb a te atyádnál.
11 Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
Csekélységek-é előtted Istennek vigasztalásai, és a beszéd, a mely szeliden bánt veled?
12 Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
Merre ragadt téged a szíved, és merre pillantottak a te szemeid?
13 Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?
Hogy Isten ellen fordítod a te haragodat, és ilyen szavakat eresztesz ki a szádon?
14 Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
Micsoda a halandó, hogy tiszta lehetne, és hogy igaz volna, a ki asszonytól születik?
15 Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:
Ímé, még az ő szenteiben sem bízok, az egek sem tiszták az ő szemében:
16 Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
Mennyivel kevésbbé az útálatos és a megromlott ember, a ki úgy nyeli a hamisságot, mint a vizet?!
17 Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
Elmondom néked, hallgass rám, és a mint láttam, úgy beszélem el;
18 Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,
A mit a bölcsek is hirdettek, és nem titkoltak el, mint atyáiktól valót;
19 Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
A kiknek egyedül adatott vala a föld, és közöttük idegen nem megy vala.
20 Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;
Az istentelen kínozza önmagát egész életében, és az erőszakoskodó előtt is rejtve van az ő esztendeinek száma.
21 Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
A félelem hangja cseng az ő füleiben; a békesség idején tör rá a pusztító!
22 Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.
Nem hiszi, hogy kijut a sötétségből, mert kard hegyére van ő kiszemelve.
23 Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
Kenyér után futkos, hogy hol volna? Tudja, hogy közel van hozzá a sötétség napja.
24 Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;
Háborgatják őt a nyomorúság és rettegés; leverik őt, mint valami háborúra felkészült király.
25 Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,
Mert az Isten ellen nyujtotta ki kezét, és erősködött a Mindenható ellen;
26 Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.
Kinyujtott nyakkal rohant ellene, domború pajzsainak fellege alatt.
27 Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
Mivel befedezte az arczát kövérséggel, és hájat borított tomporára;
28 Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.
És lakozott elrombolt városokban; lakatlan házakban, a melyek dűlőfélben vannak:
29 Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.
Meg nem gazdagodik, vagyona meg nem marad, jószága nem lepi el a földet.
30 Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.
Nem menekül meg a setétségtől, sarjadékát láng perzseli el, és szájának lehelletétől pusztul el.
31 La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.
Ne higyjen a hívságnak, a ki megcsalatott, mert hívság lészen annak jutalma.
32 Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.
Nem idejében telik el élete, és az ága ki nem virágzik.
33 Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.
Lehullatja, mint a szőlővessző az ő egresét, elhányja, mint az olajfa az ő virágát.
34 Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.
Mert a képmutató házanépe meddő, és tűz emészti meg az ajándékból való sátrakat.
35 Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.
Nyomorúságot fogan, álnokságot szül, és az ő méhök csalárdságot érlel.
