Ijob 15
1 Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
Alors Eliphaz de Théman prit la parole et dit:
2 Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?
Le sage répond-il par une science vaine? Se gonfle-t-il la poitrine de vent?
3 Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
Se défend-il par de futiles propos, par des discours qui ne servent à rien?
4 Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.
Toi, tu détruis même la crainte de Dieu, tu anéantis toute piété envers Dieu.
5 Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
Ta bouche révèle ton iniquité, et tu prends le langage les fourbes.
6 Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.
Ce n’est pas moi, c’est ta bouche qui te condamne, ce sont tes lèvres qui déposent contre toi.
7 Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?
Es-tu né le premier des hommes? As-tu été enfanté avant les collines?
8 Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?
As-tu assisté au conseil de Dieu? As-tu dérobé pour toi seul la sagesse?
9 Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
Que sais-tu, que nous ne sachions? Qu’as-tu appris, qui ne nous soit familier?
10 Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
Nous avons aussi parmi nous des cheveux blancs, des vieillards plus riches de jours que ton père.
11 Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
Tiens-tu pour peu de chose les consolations de Dieu et les douces paroles que nous t’adressons?
12 Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
Où ton cœur t’emporte-t-il, et que signifie ce roulement de tes yeux?
13 Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?
Quoi! C’est contre Dieu que tu tournes ta colère, et que de ta bouche tu fais sortir de tels discours?
14 Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
Qu’est-ce que l’homme, pour qu’il soit pur, le fils de la femme, pour qu’il soit juste?
15 Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:
Voici que Dieu ne se fie pas même à ses saints, et les cieux ne sont pas purs devant lui:
16 Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
combien moins cet être abominable et pervers, l’homme qui boit l’iniquité comme l’eau!
17 Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
Je vais t’instruire, écoute-moi; je raconterai ce que j’ai vu,
18 Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,
ce que les sages enseignent, — ils ne le cachent pas, l’ayant appris de leurs pères;
19 Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
à eux seuls avait été donné le pays, et parmi eux jamais ne passa l’étranger. —
20 Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;
« Le méchant, durant tous ses jours, est rongé par l’angoisse; un petit nombre d’années sont réservées à l’oppresseur.
21 Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
Des bruits effrayants retentissent à ses oreilles; au sein de la paix, le dévastateur fond sur lui.
22 Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.
Il n’espère pas échapper aux ténèbres, il sent qu’il est guetté pour le glaive.
23 Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
Il erre pour chercher son pain; il sait que le jour des ténèbres est prêt, à ses côtés.
24 Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;
La détresse et l’angoisse tombent sur lui; elles l’assaillent comme un roi armé pour le combat.
25 Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,
Car il a levé sa main contre Dieu, il a bravé le Tout-Puissant,
26 Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.
il a couru sur lui le cou raide, sous le dos épais de ses boucliers.
27 Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
Il avait le visage couvert de graisse, et les flancs chargés d’embonpoint.
28 Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.
Il occupait des villes qui ne sont plus, des maisons qui n’ont plus d’habitants, vouées à devenir des monceaux de pierre.
29 Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.
Il ne s’enrichira plus, sa fortune ne tiendra pas, ses possessions ne s’étendront plus sur la terre.
30 Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.
Il n’échappera pas aux ténèbres; la flamme desséchera ses rejetons, et il sera emporté par le souffle de la bouche de Dieu.
31 La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.
Qu’il n’espère rien du mensonge, il y sera pris; le mensonge sera sa récompense.
32 Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.
Elle arrivera avant que ses jours soient pleins, et son rameau ne verdira plus.
33 Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.
Il secouera, comme la vigne, son fruit à peine éclos; il laissera tomber sa fleur, comme l’olivier.
34 Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.
Car la maison de l’impie est stérile, et le feu dévore la tente du juge corrompu.
35 Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.
Il a conçu le mal, et il enfante le malheur, dans son sein mûrit un fruit de déception. »
