Ijob 15

1 Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Elifaz van Teman nam het woord en sprak:

2 Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

Antwoordt een wijze met bluf, En blaast hij zich op met oostenwind;

3 Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

Verdedigt hij zich met beuzelpraat En met holle frasen?

4 Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

Gij breekt zowaar de godsvrucht af, En verstoort de overpeinzing voor het aanschijn van God.

5 Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

Daar uw schuldig geweten uw mond onderricht, En gij de taal van bedriegers kiest,

6 Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

Is het uw eigen mond, die u vonnist: niet ik, Zijn het uw eigen lippen, die tegen u getuigen.

7 Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

Zijt gij als eerste der mensen geboren, Nog vóór de heuvelen ter wereld gebracht;

8 Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

Luistert ge toe in de raad van God, En hebt ge beslag op de Wijsheid gelegd?

9 Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

Wat weet gij, wat wij niet weten, Wat begrijpt gij, wat wij niet verstaan?

10 Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

Ook onder ons zijn bejaarden en grijsaards, Ouder van dagen nog dan uw vader!

11 Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

Zijn soms voor ú de vertroostingen Gods te gering, Het woord, met zachtheid tot u gesproken?

12 Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

Hoe sleept uw hartstocht u mee, En hoe rollen uw ogen:

13 Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

Dat ge uw wrevel tegen God durft keren, En zulke woorden aan uw mond laat ontglippen!

14 Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

Wat is een mens, dat hij rein zou zijn, Rechtschapen, die uit een vrouw is geboren?

15 Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

Zie, zelfs op zijn Heiligen kan Hij niet bouwen, En de hemel is niet rein in zijn oog;

16 Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

Hoeveel minder de mens, afschuwelijk, bedorven, Die de ongerechtigheid als water drinkt!

17 Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

Ik zal het u tonen, luister naar mij; Wat ik gezien heb, u gaan vertellen.

18 Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

Het is hetzelfde, wat de wijzen verkonden, En wat hun vaderen hun niet hadden verborgen,

19 Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

Aan wie alleen het land was geschonken, En bij wie nog geen vreemde was binnengedrongen

20 Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

De goddeloze verkeert heel zijn leven in angst, De tyran al de jaren, die voor hem zijn bedongen;

21 Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

Schrikgeluiden treffen zijn oren, In volle vrede stormt de plunderaar op hem af.

22 Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

Hij hoopt niet eens, aan de duisternis te ontsnappen, En is bestemd voor het zwaard;

23 Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

Hij wordt als een aas voor de gieren geworpen, En weet, dat sombere dagen hem wachten.

24 Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

Benauwdheid en angst grijpt hem aan, Als een koning ten aanval gereed:

25 Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

Want hij heeft zijn hand tegen God opgeheven, Den Almachtige durven trotseren;

26 Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

Is met trotse nek op Hem afgestormd, Met zijn zwaar beslagen rondas!

27 Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

Omdat hij zijn gelaat met vet heeft bedekt, En een vetlaag gelegd op zijn lenden:

28 Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

Daarom vestigt hij zich in verwoeste steden, In onbewoonbare huizen, die tot puin zijn vervallen;

29 Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

Hij blijft niet rijk, En zijn vermogen houdt geen stand;

30 Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

Zijn schaduw breidt zich niet uit op de grond, En hij ontsnapt de duisternis niet; Het vuur zal zijn loten verschroeien, De wind zijn bloesem verwaaien!

31 La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

Laat hem niet op zijn gestalte vertrouwen, Hij komt bedrogen uit, ze is enkel schijn.

32 Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

Zijn ranken verdorren vóór de tijd, En zijn twijgen groenen niet meer;

33 Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

Hij is als de wijnstok, die zijn druiven laat vallen, En als de olijf, die zijn bloesem verliest!

34 Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

Ja, de bent der goddelozen is onvruchtbaar, En het vuur verteert de tenten der omkoperij;

35 Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.

Ze gaan zwanger van ellende, en baren onheil, Hun schoot draagt ontgoocheling!