Ijob 15
1 Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
Tedy odpovídaje Elifaz Temanský, řekl:
2 Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?
Zdali moudrý vynášeti má umění povětrné, aneb naplňovati východním větrem břicho své,
3 Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
Hádaje se slovy neprospěšnými, aneb řečmi neužitečnými?
4 Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.
Anobrž vyprazdňuješ i bázeň Boží, a modliteb k Bohu činiti se zbraňuješ.
5 Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
Osvědčujíť zajisté nepravost tvou ústa tvá, ač jsi koli sobě zvolil jazyk chytrých.
6 Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.
Potupují tě ústa tvá, a ne já, a rtové tvoji svědčí proti tobě.
7 Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?
Zdaliž ty nejprv z lidí zplozen jsi, aneb prvé než pahrbkové sformován?
8 Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?
Zdaliž jsi tajemství Boží slyšel, že u sebe zavíráš moudrost?
9 Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
Co víš, čehož bychom nevěděli? Èemu rozumíš, aby toho při nás nebylo?
10 Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
I šedivýť i stařec mezi námi jest, ano i starší věkem než otec tvůj.
11 Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
Zdali malá jsou tobě potěšování Boha silného, čili něco je zastěňuje tobě?
12 Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
Tak-liž tě jalo srdce tvé, a tak-liž blíkají oči tvé,
13 Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?
Že smíš odpovídati Bohu silnému tak pyšně, a vypouštěti z úst svých ty řeči?
14 Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
Nebo což jest člověk, aby se mohl očistiti, aneb spravedliv býti narozený z ženy?
15 Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:
An při svatých jeho není dokonalosti, a nebesa nejsou čistá před očima jeho,
16 Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
Nadto ohavný a neužitečný člověk, kterýž pije nepravost jako vodu.
17 Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
Já oznámím tobě, poslyš mne; to zajisté, což jsem viděl, vypravovati budu,
18 Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,
Což moudří vynesli a nezatajili, slýchavše od předků svých.
19 Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
Jimž samým dána byla země, aniž přejíti mohl cizí prostředkem jejich.
20 Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;
Po všecky své dny bezbožný sám se bolestí trápí, po všecka, pravím léta, skrytá před ukrutníkem.
21 Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
Zvuk strachu jest v uších jeho, že i v čas pokoje zhoubce připadne na něj.
22 Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.
Nevěří, by se měl navrátiti z temností, ustavičně očekávaje na sebe meče.
23 Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
Bývá i tulákem, chleba hledaje, kde by byl, cítě, že pro něj nastrojen jest den temností.
24 Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;
Děsí jej nátisk a ssoužení, kteréž se silí proti němu, jako král s vojskem sšikovaným.
25 Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,
Nebo vztáhl proti Bohu silnému ruku svou, a proti Všemohoucímu postavil se.
26 Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.
Útok učinil na něj, na šíji jeho s množstvím zdvižených štítů svých.
27 Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
Nebo přiodíl tvář svou tukem svým, tak že se mu nadělalo faldů na slabinách.
28 Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.
A bydlil v městech zkažených, a v domích, v nichž žádný nebydlil, kteráž v hromady rumu obrácena byla.
29 Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.
Avšak nezbohatneť, aniž stane moc jeho, aniž se rozšíří na zemi dokonalost takových.
30 Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.
Nevyjde z temností, mladistvou ratolest jeho usuší plamen, a tak zahyne od ducha úst svých.
31 La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.
Ale nevěří, že v marnosti jest ten, jenž bloudí, a že marnost bude směna jeho.
32 Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.
Před časem svým vyťat bude, a ratolest jeho nebude se zelenati.
33 Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.
Zmaří, jako vinný kmen nezralý hrozen svůj, a svrže květ svůj jako oliva.
34 Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.
Nebo shromáždění pokrytce spustne, a oheň spálí stany oslepených dary.
35 Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.
Kteřížto když počali ssužování, a porodili nepravost, hned břicho jejich strojí jinou lest.
