Ijob 14

1 Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.

En cuanto al hombre, hijo de mujer, sus días son cortos y llenos de problemas.

2 Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.

Sale como una flor, y es cortado; sale volando como una sombra, y nunca más se ve.

3 Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!

¿Es en uno como este que tus ojos están fijos, con el propósito de juzgarlo?

4 Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.

Quién podrá sacar algo limpio de un impuro! Nadie!

5 Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.

Si sus días están ordenados, y tienes conocimiento del número de sus meses, habiéndole dado un límite fijo más allá del cual no puede ir;

6 Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.

Deja que tus ojos se aparten de él, y quita tu mano de él, para que pueda tener placer al final de su día, como un sirviente que trabaja para el pago.

7 Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.

Porque hay esperanza de un árbol; si se corta, volverá a retoñar, y sus ramas no llegarán a su fin.

8 Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,

Aunque su raíz puede ser vieja en la tierra, y su extremo cortado puede estar muerto en el polvo;

9 Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.

Aun así, con el olor del agua, hará brotes y pondrá ramas como una planta joven.

10 Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?

Pero el hombre llega a su muerte y se va: abandona su espíritu, ¿y dónde está?

11 Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:

Las aguas salen de un estanque, y un río se convierte en desecho y seco;

12 Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.

Entonces el hombre baja al sepulcro y no vuelve: hasta que los cielos se acaban, no estarán despiertos ni saldrán de su sueño.

13 Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)

¡Si solo me mantuvieras a salvo en el sepulcro, poniéndome en un lugar secreto hasta que tu ira haya pasado, dándome un tiempo fijo para que pueda volver a tu memoria otra vez! (Sheol h7585)

14 Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.

Si la muerte se lleva a un hombre, ¿volverá a la vida? Todos los días de mi problema estaría esperando, hasta que llegara el momento de mi cambio.

15 Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.

Al sonido de tu voz daría una respuesta, eres aficionado a la obra de tus manos.

16 Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;

Porque ahora mis pasos están numerados por ti, y mi pecado no es pasado por alto.

17 Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.

Mi maldad está sellada en una bolsa, y cosida mi iniquidad.

18 Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;

Pero verdaderamente una montaña que cae se convierte en polvo, y una roca se mueve de su lugar;

19 Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.

Las piedras son desgastadas por la fuerza de las aguas; el polvo de la tierra es arrastrado por su desbordamiento, y así pones fin a la esperanza del hombre.

20 Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.

Prevaleces sobre el siempre, y él se va; Su rostro se cambia en la muerte, y lo envías lejos.

21 Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.

Sus hijos reciben honra, y él no tiene conocimiento de ello; son humillados, pero él no es consciente de ello.

22 Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.

Ciertamente su carne sobre él tiene dolor, y su alma está lamentándose.