Ijob 14
1 Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.
Человек бо рожден от жены малолетен и исполнь гнева:
2 Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.
или якоже цвет процветый отпаде, отбеже же яко сень, и не постоит.
3 Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!
Не и о сем ли слово сотворил еси, и сему сотворил еси внити на суд пред Тя?
4 Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.
Кто бо чист будет от скверны? Никтоже,
5 Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.
аще и един день житие его на земли: изочтени же месяцы его от Тебе, на время положил еси, и не преступит.
6 Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.
Отступи от него, да умолкнет и изберет житие якоже наемник.
7 Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.
Есть бо древу надежда: аще бо посечено будет, паки процветет, и леторасль его не оскудеет:
8 Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,
аще бо состареется в земли корень его, на камени же скончается стебло его,
9 Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.
от вони воды процветет, сотворит же жатву, якоже новосажденное.
10 Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?
Муж же умерый отиде, пад же человек, ктому несть.
11 Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:
Временем бо оскудевает море, река же опустевши изсше:
12 Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.
человек же уснув не востанет, дондеже не будет небо сошвено, и не возбудятся от сна своего.
13 Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)
Убо, о, дабы во аде мя сохранил еси, скрыл же мя бы еси, дондеже престанет гнев Твой, и вчиниши ми время, в неже память сотвориши ми. (Sheol h7585)
14 Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.
Аще бо умрет человек, жив будет: скончав дни жития своего, потерплю, дондеже паки буду.
15 Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.
Посем воззовеши, аз же послушаю Тя: дел же руку Твоею не отвращайся:
16 Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;
изчислил же еси начинания моя, и ничтоже Тя мимоидет от грех моих:
17 Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.
запечатлел же ми еси беззакония в мешце, назнаменал же еси, аще что неволею преступих.
18 Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;
Обаче и гора падающи распадется, и камень обетшает от места своего:
19 Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.
камение огладиша воды, и потопиша воды взнак холмы земныя, и ожидание человеческо погубил еси.
20 Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.
Отринул еси его до конца, и отиде: изменил еси ему лице и испустил еси.
21 Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.
Многим же бывшым сыном его, не весть: аще же и мало их будет, не знает:
22 Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.
но плоти его болеша, душа же его о себе сетова.
