Ijob 14
1 Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.
Man, that is born of woman, Is of few days, and full of trouble.
2 Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.
He cometh forth as a flower, and is cut down; He fleeth also as a shadow, and continueth not.
3 Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!
And dost thou fix thine eyes upon such a one? And dost thou bring me into judgment with thee?
4 Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.
Who can produce a clean thing from an unclean? Not one.
5 Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.
Seeing that his days are determined, And the number of his months, with thee, And that thou hast appointed him bounds which he cannot pass,
6 Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.
O turn thine eyes from him, and let him rest, That he may enjoy, as a hireling, his day!
7 Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.
For there is hope for a tree, If it be cut down, that it will sprout again, And that its tender branches will not fail;
8 Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,
Though its root may have grown old in the earth, And though its trunk be dead upon the ground,
9 Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.
Through the scent of water it will bud, And put forth boughs, like a young plant.
10 Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?
But man dieth, and he is gone! Man expireth, and where is he?
11 Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:
The waters fail from the lake; And the stream wasteth and drieth up;
12 Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.
So man lieth down, and riseth not; Till the heavens be no more, he shall not awake, Nor be roused from his sleep.
13 Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)
O that thou wouldst hide me in the under-world! That thou wouldst conceal me till thy wrath be past! That thou wouldst appoint me a time, and then remember me! (Sheol h7585)
14 Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.
If a man die, can he live again? All the days of my war-service would I wait, Till my change should come.
15 Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.
Thou wilt call, and I will answer thee; Thou wilt have compassion upon the work of thy hands!
16 Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;
But now thou numberest my steps; Thou watchest over my sins.
17 Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.
My transgression is sealed up in a bag; Yea, thou addest unto my iniquity.
18 Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;
As the mountain falling cometh to nought, And the rock is removed from its place;
19 Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.
As the waters wear away the stones, And the floods wash away the dust of the earth, So thou destroyest the hope of man.
20 Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.
Thou prevailest against him continually, and he perisheth; Thou changest his countenance, and sendest him away.
21 Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.
His sons come to honor, but he knoweth it not; Or they are brought low, but he perceiveth it not.
22 Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.
But his flesh shall have pain for itself alone; For itself alone shall his soul mourn.
