Ijob 14
1 Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.
“Man, born of woman! Of few days, and full of trouble!
2 Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.
As a flower he has gone forth, and is cut off, And he flees as a shadow and does not stand.
3 Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!
Also—on this You have opened Your eyes, and bring me into judgment with You.
4 Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.
Who gives a clean thing out of an unclean? Not one.
5 Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.
If his days are determined, The number of his months [are] with You, You have made his limit, And he does not pass over;
6 Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.
Look away from off him that he may cease, Until he enjoy as a hired worker his day.
7 Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.
For there is hope for a tree, if it is cut down, That it changes again, That its tender branch does not cease.
8 Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,
If its root becomes old in the earth, And its stem dies in the dust,
9 Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.
From the fragrance of water it flourishes, And has made a crop as a plant.
10 Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?
And a man dies, and becomes weak, And man expires, and where [is] he?
11 Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:
Waters have gone away from a sea, And a river becomes waste and dry.
12 Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.
And man has lain down, and does not rise, Until the wearing out of the heavens they do not awaken, Nor are roused from their sleep.
13 Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)
O that You would conceal me in Sheol, Hide me until the turning of Your anger, Set a limit for me, and remember me. (Sheol h7585)
14 Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.
If a man dies—does he revive? All [the] days of my warfare I wait, until my change comes.
15 Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.
You call, and I answer You; To the work of Your hands You have desire.
16 Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;
But now, You number my steps, You do not watch over my sin.
17 Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.
My transgression [is] sealed up in a bag, and You sew up my iniquity.
18 Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;
And yet, a falling mountain wastes away, and a rock is removed from its place.
19 Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.
Waters have worn away stones, Their outpourings wash away the dust of earth, And You have destroyed the hope of man.
20 Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.
You prevail [over] him forever, and he goes, He is changing his countenance, And You send him away.
21 Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.
His sons are honored, and he does not know; And they are little, and he does not attend to them.
22 Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.
Only—his flesh is pained for him, And his soul mourns for him.”
