Ijob 14
1 Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.
Man, born of woman, is of few days, and full of trouble.
2 Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.
He cometh forth like a flower, and is cut down; and he fleeth as a shadow, and continueth not.
3 Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!
Yet dost thou open thine eyes upon such a one, and bringest me into judgment with thee?
4 Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.
Who can bring a clean [man] out of the unclean? Not one!
5 Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.
If his days are determined, if the number of his months is with thee, [and] thou hast appointed his bounds which he must not pass,
6 Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.
Look away from him; and let him rest, till he accomplish, as a hireling, his day.
7 Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.
For there is hope for a tree: if it be cut down, it will sprout again, and its tender branch will not cease;
8 Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,
Though its root grow old in the earth, and its stock die in the ground,
9 Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.
Yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a young plant.
10 Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?
But a man dieth, and is prostrate; yea, man expireth, and where is he?
11 Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:
The waters recede from the lake, and the river wasteth and drieth up:
12 Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.
So man lieth down, and riseth not again; till the heavens be no more, they do not awake, nor are raised out of their sleep.
13 Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)
Oh that thou wouldest hide me in Sheol, that thou wouldest keep me secret until thine anger be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me, — (Sheol h7585)
14 Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.
(If a man die, shall he live [again]?) all the days of my time of toil would I wait, till my change should come:
15 Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.
Thou wouldest call, and I would answer thee; thou wouldest have a desire after the work of thy hands.
16 Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;
For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?
17 Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.
My transgression is sealed up in a bag, and thou heapest up mine iniquity.
18 Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;
And indeed a mountain falling cometh to nought, and the rock is removed out of its place;
19 Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.
The waters wear the stones, the floods thereof wash away the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.
20 Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.
Thou prevailest for ever against him, and he passeth away; thou changest his countenance, and dismissest him.
21 Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.
His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, and he perceiveth it not.
22 Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.
But his flesh hath pain for himself alone, and his soul mourneth for himself.
