Ijob 13

1 Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

Si, allt detta hafver mitt öga sett, och mitt öra hört, och hafver det förstått.

2 Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

Det I veten, det vet jag ock, och är intet ringare än I;

3 Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

Dock vill jag tala om den Allsmägtiga, och hafver vilja till att träta med Gud.

4 Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

Ty I uttyden det falskeliga, och ären alle onyttige läkare.

5 Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

Ack! att I kunden tiga, så vorden I vise.

6 Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

Hörer dock mitt straff, och akter på sakena, der jag talar om.

7 Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

Viljen I försvara Gud med orätt; och för honom bruka svek?

8 Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

Viljen I anse hans person? Viljen I gifva eder i försvar för Gud?

9 Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

Skall det ock blifva eder väl gångandes, då han skall döma eder? Menen I, att I skolen gäcka honom, såsom man gäckar ena mennisko?

10 Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

Han varder eder straffandes, om I hemliga ansen personen.

11 Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

Månn han icke förskräcka eder, när han kommer fram? Och hans fruktan varder fallandes öfver eder.

12 Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

Edor åminnelse varder liknad vid asko, och edra rygger skola vara såsom en lerhop.

13 Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

Tiger för mig, att jag må tala; det skall icke fela för mig.

14 Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

Hvi skall jag bita mitt kött med mina tänder, och sätta mina själ i mina händer?

15 Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

Si, han varder mig dock dräpandes, och jag kan icke afbidat; dock vill jag straffa mina vägar för honom.

16 Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

Han blifver ju min helsa; ty ingen skrymtare kommer för honom.

17 Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

Hörer mitt tal, och min uttydelse för edor öron.

18 Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

Si, jag hafver allaredo sagt domen af; jag vet, att jag varder rättfärdig.

19 Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

Ho är den som vill gå till rätta med mig? Men nu måste jag tiga, och förgås.

20 Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

Tveggehanda gör mig icke; så vill jag icke gömma mig bort för dig.

21 Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

Låt dina hand vara långt ifrå mig, och din förskräckelse förskräcke mig icke.

22 Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

Kalla mig, och jag vill svara dig; eller jag vill tala, och svara du mig.

23 Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

Huru många äro mina missgerningar och synder? Låt mig få veta min öfverträdelse och synder.

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

Hvi fördöljer du ditt ansigte, och håller mig för din fienda?

25 Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

Vill du så hård vara emot ett flygande löf; och förfölja ett torrt halmstrå?

26 Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

Ty du tillskrifver mig bedröfvelse, och vill förderfva mig för mins ungdoms synders skull.

27 Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

Du hafver satt min fot i en stock, och gifver akt på alla mina stigar, och ser på all min fotspår;

28 Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.

Jag, som dock förgås som ett ruttet as, och som ett kläde, det ätet varder af mal.