Ijob 13

1 Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

He aquí que todas estas cosas han visto mis ojos, y oído y entendido mis oídos.

2 Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

Como vosotros lo sabéis, lo sé yo; no soy menos que vosotros.

3 Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

Mas yo hablaría con el Todopoderoso, y querría disputar con Dios.

4 Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

Que ciertamente vosotros sois fraguadores de mentira; sois todos vosotros médicos nulos.

5 Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

Ojalá callarais del todo, porque os fuera en lugar de sabiduría.

6 Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

Oíd, pues, ahora mi disputa, y estad atentos a los argumentos de mis labios.

7 Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

¿Habéis de hablar iniquidad por Dios? ¿Habéis de hablar por él engaño?

8 Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

¿Habéis vosotros de hacerle honra? ¿Habéis de pleitear vosotros por Dios?

9 Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

¿Sería bueno que él os escudriñase? ¿Os burlaréis de él como quien se burla de algún hombre?

10 Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

El os redargüirá duramente, si en lo secreto le hicieses tal honra.

11 Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

De cierto su alteza os había de espantar, y su pavor había de caer sobre vosotros.

12 Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

Vuestras memorias serán comparadas a la ceniza, y vuestros cuerpos como cuerpos de lodo.

13 Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

Escuchadme, y hablaré yo, y que me venga después lo que viniere.

14 Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

¿Por qué quitaré yo mi carne con mis dientes, y pondré mi alma en mi palma?

15 Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

He aquí, aunque me matare, en él esperaré; pero defenderé delante de él mis caminos.

16 Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

Y él mismo me será salud, porque no entrará en su presencia el impío.

17 Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

Oíd con atención mi razón, y mi denuncia con vuestros oídos.

18 Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

He aquí ahora, si yo me apercibiere a juicio, sé que seré justificado.

19 Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

¿Quién es el que pleiteará conmigo? Porque si ahora yo callara, moriría.

20 Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

A lo menos dos cosas no hagas conmigo; y entonces no me esconderé de tu rostro:

21 Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

Aparta de mí tu mano, y no me asombre tu terror.

22 Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

Llama luego, y yo responderé; o yo hablaré, y respóndeme tú.

23 Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

¿Cuántas iniquidades y pecados tengo yo? Hazme entender mi prevaricación y mi pecado.

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

¿Por qué escondes tu rostro, y me cuentas por tu enemigo?

25 Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

¿A la hoja arrebatada has de quebrantar? ¿Y a una arista seca has de perseguir?

26 Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

¿Por qué escribes contra mí amarguras, y me haces cargo de los pecados de mi juventud?

27 Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

Pones además mis pies en el cepo, y guardas todos mis caminos, imprimiéndolo a las raíces de mis pies.

28 Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.

Siendo el hombre como carcoma que se va gastando, como vestido que se come de polilla.