Ijob 13

1 Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

Se, mit Øje har skuet alt dette, mit Øre har hørt og mærket sig det;

2 Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

hvad I ved, ved ogsaa jeg, jeg falder ikke igennem for jer.

3 Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

Men til den Almægtige vil jeg tale, med Gud er jeg sindet at gaa i Rette,

4 Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

mens I smører paa med Løgn; usle Læger er I til Hobe.

5 Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

Om I dog vilde tie stille, saa kunde I regnes for vise!

6 Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

Hør dog mit Klagemaal, mærk mine Læbers Anklage!

7 Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

Forsvarer I Gud med Uret, forsvarer I ham med Svig?

8 Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

Vil I tage Parti for ham, vil I træde i Skranken for Gud?

9 Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

Gaar det godt, naar han ransager eder, kan I narre ham, som man narrer et Menneske?

10 Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

Revse jer vil han alvorligt, om I lader som intet og dog er partiske.

11 Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

Vil ikke hans Højhed skræmme jer og hans Rædsel falde paa eder?

12 Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

Eders Tankesprog bliver til Askesprog, som Skjolde af Ler eders Skjolde.

13 Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

Ti stille, at jeg kan tale, saa overgaa mig, hvad der vil!

14 Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

Jeg vil bære mit Kød i Tænderne og tage mit Liv i min Haand;

15 Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

se, han slaar mig ihjel, jeg har intet Haab, dog lægger jeg for ham min Færd.

16 Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

Det er i sig selv en Sejr for mig, thi en vanhellig vover sig ikke til ham!

17 Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

Hør nu ret paa mit Ord, lad mig tale for eders Ører!

18 Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

Se, til Rettergang er jeg rede, jeg ved, at Retten er min!

19 Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

Hvem kan vel trætte med mig? Da skulde jeg tie og opgive Aanden!

20 Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

Kun for to Ting skaane du mig, saa kryber jeg ikke i Skjul for dig:

21 Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

Din Haand maa du tage fra mig, din Rædsel skræmme mig ikke!

22 Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

Saa stævn mig, og jeg skal svare, eller jeg vil tale, og du skal svare!

23 Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

Hvor stor er min Skyld og Synd? Lad mig vide min Brøde og Synd!

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

Hvi skjuler du dog dit Aasyn og regner mig for din Fjende?

25 Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

Vil du skræmme et henvejret Blad, forfølge et vissent Straa,

26 Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

at du skriver mig saa bitter en Dom og lader mig arve min Ungdoms Skyld,

27 Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

lægger mine Fødder i Blokken, vogter paa alle mine Veje, indkredser mine Fødders Trin!

28 Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.

Og saa er han dog som smuldrende Trøske, som Klæder, der ædes op af Møl,