Ijob 12
1 Kaj Ijob respondis kaj diris:
A Jov odgovori i reèe:
2 Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
Da, vi ste ljudi, i s vama æe umrijeti mudrost.
3 Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
I ja imam srce kao i vi, niti sam gori od vas; i u koga nema toga?
4 Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
Na potsmijeh sam prijatelju svom, koji kad zove Boga odzove mu se; na potsmijeh je pravedni i dobri.
5 Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
Baèen je luè po mišljenju sreænoga onaj koji hoæe da popuzne.
6 Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
Mirne su kolibe lupeške, i bez straha su koji gnjeve Boga, njima Bog daje sve u ruke.
7 Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
Zapitaj stoku, nauèiæe te; ili ptice nebeske, kazaæe ti.
8 Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
Ili se razgovori sa zemljom, nauèiæe te, i ribe æe ti morske pripovjediti.
9 Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
Ko ne zna od svega toga da je ruka Gospodnja to uèinila?
10 De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
Kojemu je u ruci duša svega živoga i duh svakoga tijela èovjeèijega.
11 La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
Ne raspoznaje li uho rijeèi kao što grlo kuša jelo?
12 La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
U staraca je mudrost, i u dugom vijeku razum.
13 Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
U njega je mudrost i sila, u njega je savjet i razum.
14 Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
Gle, on razgradi, i ne može se opet sagraditi; zatvori èovjeka, i ne može se otvoriti.
15 Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
Gle, ustavi vode, i presahnu; pusti ih, i isprevræu zemlju.
16 Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
U njega je jaèina i mudrost, njegov je koji je prevaren i koji vara.
17 Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
On dovodi savjetnike u ludilo, i sudije obezumljuje.
18 La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
On razdrešuje pojas carevima, i opasuje bedra njihova.
19 Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
On dovodi knezove u ludilo, i obara jake.
20 Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
On uzima besjedu rjeèitima, i starcima uzima razum.
21 Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
On sipa sramotu na knezove, i raspasuje junake.
22 Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
On otkriva duboke stvari ispod tame, i izvodi na vidjelo sjen smrtni.
23 Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
On umnožava narode i zatire ih, rasipa narode i sabira.
24 Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
On oduzima srce glavarima naroda zemaljskih, i zavodi ih u pustinju gdje nema puta,
25 Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
Da pipaju po mraku bez vidjela, i èini da tumaraju kao pijani.
