< Ijob 12 >

1 Kaj Ijob respondis kaj diris:
Porém Jó respondeu, dizendo:
2 Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
Verdadeiramente vós sois o povo; e convosco morrerá a sabedoria.
3 Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
Também eu tenho entendimento como vós; e não sou inferior a vós; e quem há que não saiba coisas como essas?
4 Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
Eu sou o motivo de riso de meus amigos, eu que invocava a Deus, e ele me respondia; o justo e íntegro serve de riso.
5 Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
Na opinião de quem está descansado, a desgraça é desprezada, [como se] estivesse preparada aos que cujos pés escorregam.
6 Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
As tendas dos ladrões têm descanso, e os que irritam a Deus estão seguros; os que trazem [seu] deus em suas mãos.
7 Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
Verdadeiramente pergunta agora aos animais, que eles te ensinarão; e às aves dos céus, que elas te explicarão;
8 Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
Ou fala com a terra, que ela te ensinará; até os peixes do mar te contarão.
9 Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
Quem entre todas estas coisas não entende que a mão do SENHOR faz isto?
10 De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
Em sua mão está a alma de tudo quanto vive, e o espírito de toda carne humana.
11 La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
Por acaso o ouvido não distingue as palavras, e o paladar prova as comidas?
12 La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
Nos velhos está o conhecimento, e na longa idade o entendimento.
13 Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
Com [Deus] está a sabedoria e a força; o conselho e o entendimento lhe pertencem.
14 Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
Eis que o que ele derruba não pode ser reconstruído; e ninguém pode libertar o homem a quem ele aprisiona.
15 Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
Eis que, [quando] ele detém as águas, elas se secam; [quando] ele as deixa sair, elas transtornam a terra.
16 Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
Com ele está a força e a sabedoria; Seu é o que erra, e o que faz errar.
17 Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
Ele leva os conselheiros despojados, e faz os juízes enlouquecerem.
18 La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
Ele solta a atadura dos reis, e ata um cinto a seus lombos.
19 Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
Ele leva os sacerdotes despojados, e transtorna os poderosos.
20 Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
Ele tira a fala daqueles a quem os outros confiam, e tira o juízo dos anciãos.
21 Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
Ele derrama menosprezo sobre os príncipes, e afrouxa o cinto dos fortes.
22 Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
Ele revela as profundezas das trevas, e traz a sombra de morte à luz.
23 Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
Ele multiplica as nações, e ele as destrói; ele dispersa as nações, e as reúne.
24 Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
Ele tira o entendimento dos líderes do povo da terra, e os faz vaguear pelos desertos, sem caminho.
25 Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
Nas trevas andam apalpando, sem terem luz; e os faz cambalear como a bêbados.

< Ijob 12 >