Ijob 12
1 Kaj Ijob respondis kaj diris:
Job te reponn:
2 Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
Anverite, konsa, se nou menm ki se pèp la. Se ak nou menm tout sajès ap mouri!
3 Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
Men mwen gen lespri menm tankou ou; mwen pa pi ba pase ou. Epi se kilès ki pa konnen bagay parèy a sila yo?
4 Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
Mwen se yon blag devan zanmi mwen yo, sila ki te fè apèl Bondye a, e Li te reponn li an. Nonm nan ki dwat e san tò a vin yon blag.
5 Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
Sila ki alèz la ri sou malè a; men l ap tan pye l chape.
6 Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
Tant volè a fè pwofi, e sila ki pwovoke Bondye byen alez. Se nan men yo pote dye pa yo.
7 Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
“Alò, mande bèt yo menm pou yo kab enstwi ou; ak zwazo syèl yo; kite yo pale ou.
8 Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
Oswa, pale ak tè a e kite li enstwi ou. Kite pwason lanmè yo fè deklarasyon pou ou.
9 Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
Se kilès pami tout sila yo ki pa konnen ke se men SENYÈ a ki fè sa?
10 De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
Nan men a Sila poze lavi a tout sa ki viv la, ansanm ak souf tout limanite a.
11 La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
Èske zòrèy la pa pase a leprèv tout pawòl, menm jan ke bouch la goute manje li a?
12 La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
Sajès rete ak granmoun; yon lavi ki long gen bon konprann.
13 Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
“Avèk Bondye se sajès ak pwisans. A Li menm se konsèy avèk bon konprann.
14 Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
Gade byen, se Li menm ki detwi; e sa p ap kab rebati. Li mete yon nonm nan prizon, e nanpwen lage pou li.
15 Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
Gade byen, Li anpeche dlo yo, e yo seche nèt; Li voye yo deyò pou yo inonde latè a.
16 Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
Avèk Li menm se fòs ak sajès pwofon; sa ke lòt moun egare ak sila ki egare yo, tou de se pou Li.
17 Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
Li fè konseye yo mache pye atè e fè jij yo antre nan foli.
18 La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
Li detache chenn ki mare wa yo, e mare senti yo ak yon sentiwon.
19 Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
Li fè prèt yo mache san rad, e boulvèse sila ki ansekirite yo.
20 Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
Li fè moun konfyans pa kab pale, e retire bon jijman a ansyen yo.
21 Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
Li vide mepriz sou prens yo, e lache senti a pwisan yo.
22 Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
Li devwale mistè ki nan tenèb yo, e mennen fènwa pwofon yo antre nan limyè a.
23 Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
Li fè nasyon yo vin gran, e Li detwi yo. Li fè nasyon yo grandi, e Li mennen yo ale.
24 Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
Li rache lespri a chèf pèp latè yo, e fè yo egare nan yon savann san chemen.
25 Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
Yo tatonnen nan fènwa a san limyè. Li fè yo kilbite tankou moun sou.
