Ijob 12

1 Kaj Ijob respondis kaj diris:

Maar Job antwoordde en zeide:

2 Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.

Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zo zal de wijsheid met ulieden sterven!

3 Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?

Ik heb ook een hart even als gijlieden, ik zwicht niet voor u; en bij wien zijn niet dergelijke dingen?

4 Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;

Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.

5 Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.

Hij is een verachte fakkel, naar de mening desgenen, die gerust is; hij is gereed met den voet te struikelen.

6 Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.

De tenten der verwoesters hebben rust, en die God tergen, hebben verzekerdheden, om hetgene God met Zijn hand toebrengt.

7 Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;

En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.

8 Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.

Of spreek tot de aarde, en zij zal het u leren; ook zullen het u de vissen der zee vertellen.

9 Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,

Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?

10 De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?

In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle vlees des mensen.

11 La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.

Zal niet het oor de woorden proeven, gelijk het gehemelte voor zich de spijze smaakt?

12 La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.

In de stokouden is de wijsheid, en in de langheid der dagen het verstand.

13 Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.

Bij Hem is wijsheid en macht; Hij heeft raad en verstand.

14 Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.

Ziet, Hij breekt af, en het zal niet herbouwd worden; Hij besluit iemand, en er zal niet opengedaan worden.

15 Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.

Ziet, Hij houdt de wateren op, en zij drogen uit; ook laat Hij ze uit, en zij keren de aarde om.

16 Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.

Bij Hem is kracht en wijsheid; Zijns is de dwalende, en die doet dwalen.

17 Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.

Hij voert de raadsheren beroofd weg, en de rechters maakt Hij uitzinnig,

18 La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.

Den band der koningen maakt Hij los, en Hij bindt den gordel aan hun lenden.

19 Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.

Hij voert de oversten beroofd weg, en de machtigen keert Hij om.

20 Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.

Hij beneemt den getrouwen de spraak, en der ouden oordeel neemt Hij weg.

21 Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.

Hij giet verachting over de prinsen uit, en Hij verslapt den riem der geweldigen.

22 Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.

Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht.

23 Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.

Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken uit, en leidt ze.

24 Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;

Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.

25 Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.

Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen dwalen, als een dronkaard.