Ijob 12
1 Kaj Ijob respondis kaj diris:
Job antwoordde, en sprak:
2 Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
Ja zeker, gij vertegenwoordigt het volk, En met u sterft de wijsheid uit!
3 Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
Ik heb evenveel verstand als gij Wie zou trouwens dit alles niet weten?
4 Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
Laat mij de spot zijn van mijn vriend; Ik roep Jahweh aan, Hij zal mij verhoren! Bespotting voor de deugd van de vromen,
5 Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
Verachting voor de beproefden: denkt het gelukskind, En een trap voor hen, wier voeten wankelen;
6 Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
Maar vrede voor de tenten der rovers, Onbezorgdheid voor hen, die God durven tarten, En die God naar hun hand willen zetten!
7 Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
Ondervraag slechts het vee: het zal het u leren; De vogels uit de lucht; zij vertellen het u;
8 Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
Of het kruipend gedierte op aarde: zij zullen het zeggen; De vissen der zee: zij lichten u in.
9 Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
Wie onder die allen, die het niet weet, Dat de hand van Jahweh dit wrocht!
10 De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
Hij, die iedere levende ziel in zijn hand heeft, En de adem van alle menselijk vlees!
11 La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
Of kan het oor geen woorden meer toetsen, Het gehemelte geen spijzen meer proeven;
12 La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
Is er geen wijsheid meer bij bejaarden, Op hoge leeftijd geen inzicht?
13 Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
Bij Hem is wijsheid en macht, Bij Hem beleid en verstand.
14 Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
Haalt Hij omver, men bouwt niet op, Dien Hij kerkert, doet men niet open.
15 Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
Houdt Hij de wateren tegen, ze drogen op; Laat Hij ze los, ze woelen het land om.
16 Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
Bij Hem is kracht en vernuft, Hem behoort de verleide met den verleider;
17 Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
Raadsheren laat Hij barrevoets gaan, En rechters maakt Hij tot dwazen;
18 La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
De boeien der koningen maakt Hij los, En legt een koord om hun eigen heup.
19 Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
De priesters laat Hij barrevoets gaan, En oude geslachten brengt Hij ten val;
20 Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
Aan vertrouwbare mannen ontneemt Hij de spraak, En ontrooft de grijsaards hun oordeel;
21 Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
Hij stort verachting over edelen uit, En rukt de gordel der machtigen los.
22 Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
23 Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
Hij maakt naties groot, en richt ze ten gronde, Breidt volken uit, en stoot ze neer;
24 Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
Hij berooft de vorsten der aarde van hun verstand, En laat ze in de ongebaande wildernis dolen;
25 Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
Ze tasten in de duisternis rond, zonder licht, Ze waggelen als een dronken man.
