Ijob 12

1 Kaj Ijob respondis kaj diris:

Men Job svarede og sagde:

2 Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.

Sandelig, I ere Folket, og med eder dør Visdommen ud!

3 Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?

Jeg har ogsaa Forstand ligesom I, jeg falder ikke igennem for eder; og hvo ved ikke saadanne Ting?

4 Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;

Jeg er til Latter for min Ven, jeg, som raabte til Gud og fik Svar; den retfærdige, den oprigtige er til Latter.

5 Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.

En foragtet Lampe i den trygges Tanke er den, som er nær ved at snuble med Foden.

6 Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.

Ødelæggernes Telte have Ro, og de, som rase imod Gud, ere meget trygge, ja den, som sætter sin Haand som Gud.

7 Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;

Og sandelig, spørg dog Dyrene ad, og de skulle lære dig det; og Himmelens Fugle, og de skulle forkynde dig det.

8 Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.

Eller tal til Jorden, og den skal lære dig det, og Fiskene i Havet skulle fortælle dig det.

9 Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,

Hvo ved ikke om alle disse Ting, at Herrens Haand har gjort dette?

10 De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?

han, i hvis Haand hver levende Sjæl er, og Aanden i hvert Menneskes Kød!

11 La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.

Mon ikke Øret prøver Talen, og Ganen smager Maden?

12 La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.

Hos de graahærdede er Visdom, og Dagenes Længde giver Forstand.

13 Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.

Hos ham er Visdom og Vælde, ham hører Raad og Forstand til.

14 Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.

Se, han nedbryder, og det skal ikke bygges, han lukker til for en Mand, og der skal ikke lukkes op.

15 Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.

Se, han holder Vandene tilbage, og de borttørres, og han udlader dem, og de omvælte Landet.

16 Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.

Hos ham er Styrke og Kraft; ham hører den til, som farer vild, og den, som fører vild.

17 Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.

Han lader Raadgiverne gaa afklædte bort og gør Dommerne til Daarer.

18 La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.

Han løser Kongernes Herredømme og lægger Baand om deres Lænder.

19 Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.

Han lader Præsterne gaa afklædte bort og omkaster de stærke.

20 Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.

Han berøver de sikre Talere Mælet, tager Forstanden fra de gamle.

21 Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.

Han udøser Vanære over Fyrsterne og løser de stærkes Bælte.

22 Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.

Han aabenbarer de dybe Ting af Mørket og udfører Dødens Skygge til Lyset.

23 Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.

Han formerer Folkene og lader dem gaa til Grunde; han udbreder Folkene og bortfører dem.

24 Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;

Han borttager Forstand fra Folkets Øverster i Landet og lader dem fare vild i det øde, hvor ingen Vej er.

25 Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.

De famle i Mørke, hvor intet Lys er, og han bringer dem til at fare vild som den drukne.