Ijob 10
1 Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.
I am weary of my life; I will let loose within me my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.
2 Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.
I will say unto God, Do not condemn me! Show me wherefore thou contendest with me!
3 Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?
Is it a pleasure to thee to oppress, And to despise the work of thy hands, And to shine upon the plans of the wicked?
4 Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?
Hast thou eyes of flesh, Or seest thou as man seeth?
5 Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,
Are thy days as the days of a man, Are thy years as the days of a mortal,
6 Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,
That thou seekest after my iniquity, And searchest after my sin,
7 Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?
Though thou knowest that I am not guilty, And that none can deliver from thy hand?
8 Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!
Have thy hands completely fashioned and made me In every part, that thou mightst destroy me?
9 Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.
O remember that thou hast moulded me as clay! And wilt thou bring me again to dust?
10 Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.
Thou didst pour me out as milk, And curdle me as cheese;
11 Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.
With skin and flesh didst thou clothe me, And strengthen me with bones and sinews;
12 Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.
Thou didst grant me life and favor, And thy protection preserved my breath:
13 Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:
Yet these things thou didst lay up in thy heart! I know that this was in thy mind.
14 Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.
If I sin, then thou markest me, And wilt not acquit me of mine iniquity.
15 Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.
If I am wicked, —then woe unto me! Yet if righteous, I dare not lift up my head; I am full of confusion, beholding my affliction.
16 Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.
If I lift it up, like a lion thou huntest me, And again showest thyself terrible unto me.
17 Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.
Thou renewest thy witnesses against me, And increasest thine anger toward me; New hosts continually rise up against me.
18 Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!
Why then didst thou bring me forth from the womb? I should have perished, and no eye had seen me;
19 Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.
I should be as though I had not been; I should have been borne from the womb to the grave.
20 Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,
Are not my days few? O spare then, And let me alone, that I may be at ease a little while,
21 Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,
Before I go— whence I shall not return—To the land of darkness and death-shade,
22 En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.
The land of darkness like the blackness of death-shade, Where is no order, and where the light is as darkness.
