Ijob 10
1 Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.
Min Sjæl er led ved mit Liv, frit Løb vil jeg give min Klage over ham, i min bitre Sjælenød vil jeg tale,
2 Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.
sige til Gud: Fordøm mig dog ikke, lad mig vide, hvorfor du tvister med mig!
3 Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?
Gavner det dig at øve Vold, at forkaste det Værk, dine Hænder danned, men smile til gudløses Raad?
4 Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?
Har du da Kødets Øjne, ser du, som Mennesker ser,
5 Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,
er dine Dage som Menneskets Dage, er dine Aar som Mandens Dage,
6 Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,
siden du søger efter min Brøde, leder efter min Synd,
7 Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?
endskønt du ved, jeg ikke er skyldig; men af din Haand er der ingen Redning!
8 Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!
Dine Hænder gjorde og danned mig først, saa skifter du Sind og gør mig til intet!
9 Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.
Kom i Hu, at du dannede mig som Ler, og til Støv vil du atter gøre mig!
10 Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.
Mon du ikke hældte mig ud som Mælk og lod mig skørne som Ost,
11 Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.
iklædte mig Hud og Kød og fletted mig sammen med Ben og Sener?
12 Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.
Du gav mig Liv og Livskraft, din Omhu vogted min Aand —
13 Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:
og saa gemte du dog i dit Hjerte paa dette, jeg skønner, dit Øjemed var:
14 Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.
Synded jeg, vogted du paa mig og tilgav ikke min Brøde.
15 Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.
I Fald jeg forbrød mig, da ve mig! Var jeg retfærdig, jeg skulde dog ikke løfte mit Hoved, men mættes med Skændsel, kvæges med Nød.
16 Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.
Knejsed jeg, jog du mig som en Løve, handlede atter ufatteligt med mig;
17 Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.
nye Vidner førte du mod mig, øged din Uvilje mod mig, opbød atter en Hær imod mig!
18 Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!
Hvi drog du mig da af Moders Liv? Jeg burde have udaandet, uset af alle;
19 Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.
jeg burde have været som aldrig født, været ført til Graven fra Moders Skød.
20 Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,
Er ej mine Livsdage faa? Saa slip mig, at jeg kan kvæges lidt,
21 Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,
før jeg for evigt gaar bort til Mørkets og Mulmets Land,
22 En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.
Landet med bælgmørkt Mulm, med Mørke og uden Orden, hvor Lyset selv er som Mørket.
