Jeremia 45

1 Jen estas la vorto, kiun la profeto Jeremia diris al Baruĥ, filo de Nerija, kiam ĉi tiu skribis tiujn vortojn en libron sub diktado de Jeremia, en la kvara jaro de Jehojakim, filo de Joŝija, reĝo de Judujo:

Ty enta’ Iirmeà mpitoky natao’e amy Baroke ana’ i Nerià, ie sinoki’e am-boke ao o tsara boak’ am-palie’ Iirmeà retoa, an-taom-paha-efa’ Iehoiakime ana’ Iosià, mpanjaka’ Iehodà, manao ty hoe:

2 Tiele diras la Eternulo, Dio de Izrael, pri vi, ho Baruĥ:

Hoe t’Iehovà, Andrianañahare’ Israele ama’o ry Baroke: fa nanao ty hoe irehe:

3 Vi diris: Ve al mi! ĉar la Eternulo aldonis malĝojon al mia suferado; mi laciĝis de mia ĝemado, kaj mi ne trovas ripozon.

Feh’ohatse amako henane zao! fa nitovoña’ Iehovà fioremeñañe ty fangirifiriako; mahamamak’ ahy ty fiñeoñeoko, le tsy mahatrea fitofàñe.

4 Tiele diru al li: Tiele diras la Eternulo: Jen tion, kion Mi konstruis, Mi detruas, kaj kion Mi plantis, tion Mi elradikigas, ĉi tiun tutan Mian landon;

Ty hoe ty ho saontsie’o ama’e, Hoe t’Iehovà: Inao! fa ho rotsaheko i niranjiekoy, vaho hombotako o nambolekoo, i hene taney ‘nio.

5 kaj vi postulas por vi grandaĵon! Ne postulu; ĉar jen Mi venigos malbonon sur ĉiun karnon, diras la Eternulo, sed al vi Mi donos vian animon kiel akiron sur ĉiuj lokoj, kien vi iros.

Aa le mipay raha ra’ elahy ho am-bata’o v’ iheo? Ko tsoehe’o fa ingo, hametsahako hankàñe iaby ze atao nofotse, hoe t’Iehovà; fe hatoloko azo ho tamben’ali’o ty fiai’o amy ze hene toetse hañaveloa’o.