Jesaja 42

1 Jen estas Mia servanto, kiun Mi apogas, Mia elektito, kiun favoras Mia animo. Mi metis Mian spiriton sur lin; li disportos justecon al la nacioj.

“Vakai ki heʻeku tamaioʻeiki, ʻaia ʻoku ou poupou; ʻaia kuo u fili, pea ʻoku fiefia ʻiate ia hoku laumālie; kuo u tuku hoku laumālie kiate ia: te ne fakahā ʻae fakamaau ki he ngaahi Senitaile.

2 Li ne krios nek bruos, kaj ne aŭdigos sur la stratoj sian voĉon.

‌ʻE ʻikai te ne tangi, pe hiki hake hono leʻo, pe fakaongo atu ia ʻi he hala.

3 Kanon rompetitan li ne rompos, kaj meĉon senfajriĝantan li ne estingos. Laŭ la vero li faros juĝon.

‌ʻE ʻikai te ne fesiʻi ha kaho kuo volu, pe tāmateʻi ʻae maama ʻoku kohu: te ne ʻomi ʻae fakamaau ki he moʻoni.

4 Li ne laciĝos nek fleksiĝos, ĝis li starigos sur la tero justecon; kaj lian instruon atendas la insuloj.

‌ʻE ʻikai te ne vaivai pe manavasiʻi, kaeʻoua ke ne fokotuʻu ʻae fakamaau ʻi māmani: pea ʻe tatali ʻae ngaahi motu ki heʻene fono.”

5 Tiele diras Dio, la Eternulo, kiu kreis la ĉielon kaj etendis ĝin, kiu disvastigis la teron kaj ĝiajn produktojn, kiu donis animon sur ĝiaj loĝantoj, kaj spiriton al tiuj, kiuj iras sur ĝi:

‌ʻOku pehē ʻe he ʻOtua ko Sihova, ʻaia naʻa ne fakatupu ʻae ngaahi langi, pea folahi atu ia; ko ia naʻe mafola atu ʻae fonua, pea mo ia ʻoku tupu ai; ko ia ʻoku foaki ʻae mānava ki he kakai ʻi he funga ʻo ia, mo e laumālie kiate kinautolu ʻoku ʻeveʻeva ʻi ai:

6 Mi, la Eternulo, alvokis vin por la vero, kaj Mi prenos vin je la mano kaj gardos vin, kaj faros vin interligo por la popolo, lumo por la nacioj,

“Ko au ko Sihova naʻaku ui koe ʻi he māʻoniʻoni, pea te u puke ho nima, pea tauhi koe, pea foaki koe ko e fuakava ʻoe kakai, ko e maama ki he ngaahi Senitaile;

7 por malfermi okulojn blindajn, por elkonduki el malliberejo malliberulojn, el domo ŝlosita sidantajn en mallumo.

Ke fakaʻā ʻae mata ʻoe kui, ke ʻomi ʻae kau pōpula mei he fale fakapōpula, pea ko kinautolu ʻoku nofo ʻi he poʻuli mei he fale fakapōpula.

8 Mi estas la Eternulo, tia estas Mia nomo; kaj Mian honoron Mi ne donos al alia, nek Mian gloron al idoloj.

“Ko au ko Sihova: ko hoku huafa ia: pea ko hoku nāunau ʻe ʻikai te u foaki ki ha taha, pe ko hoku fakamālō ki he ngaahi tamapua kuo tongi.

9 Kio antaŭlonge estis profetita, jen ĝi plenumiĝis, kaj novajn aferojn Mi anoncas; antaŭ ol ili elkreskos, Mi anoncos al vi.

Vakai, kuo hoko ʻae ngaahi meʻa muʻa, pea ʻoku ou fakahā ʻae ngaahi meʻa foʻou: ʻi he teʻeki ke hoko ʻoku ou fakahā ia kiate kimoutolu.

10 Kantu al la Eternulo kanton novan, Lian gloron de la rando de la tero, vi, kiuj ŝipveturas sur la maro, kaj ĉio, kio ĝin plenigas, insuloj kaj iliaj loĝantoj.

Hiva kia Sihova ʻaki ʻae hiva foʻou, pea mo hono fakamālō mei he ngataʻanga ʻo māmani, ʻakimoutolu ʻoku ʻalu hifo ki he tahi, pea mo ia kotoa pē ʻoku ʻi ai; ʻae ngaahi motu, mo e kakai ʻoku nofo ai.

11 Laŭtigu vian voĉon, ho dezerto kaj ĝiaj urboj, la vilaĝoj, en kiuj loĝas Kedar; ĝojkriu la loĝantoj de Sela, de la supro de montoj ili voku.

Tuku ke hiki hake honau leʻo ʻe he toafa mo e ngaahi kolo, ʻae ngaahi nofoʻanga ʻoku ʻi Keta: tuku ke hiva ʻae ngaahi kakai ʻoe maka, tuku ke nau kalanga mei he tumutumu ʻoe ngaahi moʻunga.

12 Ili donu honoron al la Eternulo, kaj Lian gloron ili proklamu sur la insuloj.

Tuku ke nau ʻatu ʻae ongoongolelei kia Sihova, pea fakahā hono fakamālō ʻi he ngaahi motu.

13 La Eternulo eliros kiel heroo, kiel homo de milito Li vekos fervoron, Li vokos kaj aŭdigos militan krion, Li montros Sian potencon sur Siaj malamikoj.

‌ʻE hāʻele atu ʻa Sihova ʻo hangē ko e tangata mālohi ʻaupito, te ne ueʻi hono houhau ʻo hangē ko e tangata ʻoku toʻa lahi: te ne kalanga, ʻio, ʻo kalanga mālohi, te ne lavaʻi hono ngaahi fili.

14 Longe Mi silentis, estis kvieta, kaj detenis Min; nun Mi krios kiel naskantino, Mi neniigos kaj englutos ĉion.

“Kuo fuoloa mo ʻeku fakalongo pe; naʻaku nofo pe, ʻo taʻofi au: ka te u tangi ni ʻo hangē ha fefine langā; te u fakaʻauha mo maumauʻi hifo fakataha.

15 Mi dezertigos montojn kaj montetojn, kaj ilian tutan verdaĵon Mi elsekigos; Mi faros la riverojn insuloj, kaj la lagojn Mi elsekigos.

Te u ngaohi ke lala ʻae ngaahi moʻunga mo e potu tafungofunga, pea fakamōmoa ʻae ngaahi ʻakau iiki; pea te u ngaohi ʻae ngaahi vaitafe ko e ngaahi motu, pea te u fakamōmoa mo e ngaahi anovai.

16 Mi kondukos la blindulojn laŭ vojo, kiun ili ne konas, laŭ irejoj por ili ne konataj Mi irigos ilin; la mallumon antaŭ ili Mi faros lumo, kaj la vojojn kurbajn rektaj. Tiajn aferojn Mi faros por ili, kaj Mi ilin ne forlasos.

Pea te u ʻomi ʻae kui ʻi he hala naʻe ʻikai te nau ʻilo; te u tataki ʻakinautolu ʻi he ngaahi hala naʻe ʻikai te nau ʻilo ki ai: te u ngaohi ʻae poʻuli ko e maama ʻi honau ʻao, mo e ngaahi meʻa pikopiko ke totonu. Ko e ngaahi meʻa ni te u fai kiate kinautolu, ka e ʻikai liʻaki ʻakinautolu.

17 Retiros sin malantaŭen, kovriĝos per honto tiuj, kiuj fidas idolojn, kaj kiuj diras al fanditaĵoj: Vi estas niaj dioj.

“ʻE fakafoki ki mui ʻakinautolu, ʻe mā lahi, ʻakinautolu ʻoku falala ki he ngaahi tamapua kuo tongi, ʻakinautolu ʻoku pehē ki he ngaahi fakatātā kuo haka, ‘Ko homau ʻotua ʻakimoutolu.’

18 Aŭskultu, ho surduloj; kaj vi, blinduloj, rigardu, por ke vi vidu.

“Fanongo, ʻakimoutolu ʻoku tuli; pea sio, ʻakimoutolu ʻoku kui, koeʻuhi ke mou ʻā.

19 Sed kiu estas tiel blinda, kiel Mia servanto, kaj surda, kiel la sendato, kiun Mi sendas? kiu estas tiel blinda, kiel Mia elaĉetito, kaj blinda, kiel la servanto de la Eternulo?

Ko hai ʻoku kui, ka ko ʻeku tamaioʻeiki? Pe tuli, ʻo hangē ko ʻeku talafekau ʻaia naʻaku fekau? Ko hai ʻoku kui ʻo hangē ko ia ʻoku haohaoa, pea kui ʻo hangē ko e tamaioʻeiki ʻa Sihova?

20 Vi vidis multe, sed vi ne konservis; viaj oreloj estas malfermitaj, sed ne aŭdas.

‌ʻOku ke mamata ki he ngaahi meʻa lahi, ka ʻoku ʻikai te ke tokangaʻi ia; ʻo fakaava ʻae telinga, ka ʻoku ʻikai te ke fanongo.

21 La Eternulo deziris pro Sia justeco, ke Li faru la leĝon granda kaj glora.

‌ʻOku fiemālie lahi ʻa Sihova koeʻuhi ko ʻene māʻoniʻoni ʻaʻana; te ne hakeakiʻi ʻae fono, pea ngaohi ke ongoongolelei ia.

22 Sed tio estas popolo prirabita kaj senhavigita; ili ĉiuj estas ligitaj en kavernoj kaj kaŝitaj en malliberejoj; ili fariĝis rabakiro, kaj neniu ilin savas, kaptitaĵo, kaj neniu diras: Redonu.

Ka ko e kakai eni kuo faʻao ʻenau ngaahi meʻa, pea kuo vetea ʻakinautolu; kuo moʻua ʻakinautolu kotoa pē ʻi he ngaahi luo, pea kuo fufū ʻakinautolu ʻi he ngaahi fale fakapōpula: ʻoku pau ke pōpula ʻakinautolu, pea ʻe ʻikai ha taha ke fakamoʻui; kuo faʻao ʻakinautolu, pea ʻoku ʻikai pehē ʻe ha taha, ‘Ke toe ʻomi.’

23 Kiu el vi atentos ĉi tion, komprenos kaj aŭskultos por la tempo estonta?

Ko hai ʻiate kimoutolu te ne tokanga ki he meʻa ni? Ko hai te ne fakafanongo pea ongoʻi ʻi he kuonga ʻe hoko mai?

24 Kiu fordonis Jakobon por ruinigo kaj Izraelon al la rabistoj? ĉu ne la Eternulo, kontraŭ kiu ni pekis, ne volis iri laŭ Liaj vojoj kaj ne aŭskultis Lian instruon?

Ko hai naʻe tuku ʻa Sēkope ke vetea, pea mo ʻIsileli ki he kau kaihaʻa? ʻIkai ko Sihova, ʻaia kuo tau fai hala ki ai? He naʻe ʻikai te nau fie ʻeveʻeva ʻi hono ngaahi hala, pea naʻe ʻikai te nau talangofua ki heʻene fono.

25 Kaj Li elverŝis sur lin la ardon de Sia kolero kaj la potencon de la milito; kaj Li faris brulon ĉirkaŭe de li, sed li ne komprenis; Li ĵetis flamojn sur lin, sed li ne prenis tion al sia koro.

Ko ia kuo ne lilingi kiate ia ʻae kakaha ʻo hono houhau, pea mo e mālohi ʻoe tau: pea kuo ne tutu ia ʻo takatakai, ka naʻe ʻikai te ne faʻa ʻilo; pea naʻe vela ia, ka naʻe ʻikai tokanga hono loto ki ai.”