Eliro 9
1 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Iru al Faraono, kaj diru al li: Tiel diris la Eternulo, Dio de la Hebreoj: Forliberigu Mian popolon, ke ĝi faru al Mi servon.
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Faro khaeah caeh ah loe, Hebrunawk ih Angraeng Sithaw mah, Kai a bok o hanah, kai ih kaminawk to tacawtsak lai ah, tiah a thuih, tiah thuih paeh, tiah ang naa.
2 Ĉar se vi ne volos forliberigi kaj vi plue ilin retenos,
Nihcae to na caehsak ai ah, na patawn caeng nahaeloe,
3 jen la mano de la Eternulo estos sur viaj brutoj, kiuj estas sur la kampo, sur la ĉevaloj, sur la azenoj, sur la kameloj, sur la bovoj, kaj sur la ŝafoj; estos sur ili tre forta pesto.
khenah, Angraeng loe lawk ah kaom pacah ih moinawk, hrangnawk, laa hrangnawk, kaengkuu hrangnawk, maitaw taenawk, tuunawk nuiah ban to phok ueloe, karai parai nathaih to phasak tih.
4 Kaj la Eternulo faros apartigon inter la brutoj de la Izraelidoj kaj la brutoj de la Egiptoj; kaj el ĉio, kio apartenas al la Izraelidoj, mortos nenio.
Toe Angraeng mah, Israel kaminawk ih moinawk hoi Izip kaminawk ih moinawk to ka tapraek han, Israel kaminawk ih moi loe maeto doeh dueh mak ai, tiah a thuih, tiah thui paeh, tiah a naa.
5 Kaj la Eternulo difinis tempon, dirante: Morgaŭ la Eternulo faros tiun aferon en la lando.
Angraeng mah atue to pahoe boeh, Angraeng mah khawnbang ah hae hmuen hae prae thungah sah tih, tiah thuih.
6 Kaj la Eternulo faris tion en la sekvanta tago, kaj mortis ĉiuj brutoj de la Egiptoj, sed el la brutoj de la Izraelidoj ne mortis eĉ unu.
Angraeng mah khawnbang ah to hmuen to sak; Izip kaminawk ih moi loe duek o boih; toe Israel kaminawk ih moinawk loe maeto doeh dueh ai.
7 Faraono sendis, kaj oni vidis, ke el la brutoj de la Izraelidoj ne mortis eĉ unu. Sed la koro de Faraono estis obstina, kaj li ne forliberigis la popolon.
Faro mah kami to patoeh naah, khenah, Israel kaminawk ih moi loe maeto doeh dueh ai, tito panoek; toe Faro loe palung amtaaksak toengtoeng vop moe, Israel kaminawk to tacawtsak ai.
8 Tiam la Eternulo diris al Moseo kaj al Aaron: Prenu al vi plenmanojn da cindro el la forno, kaj Moseo ĵetu ĝin al la ĉielo antaŭ la okuloj de Faraono.
To pacoengah Angraeng mah Mosi hoi Aaron khaeah, Takoeng ih maiphu to ban tamsum maeto la hoih, Mosi mah Faro hmaa ah van bangah haeh nasoe.
9 Kaj ĝi fariĝos polvo super la tuta lando Egipta, kaj sur la homoj kaj sur la bestoj fariĝos el ĝi brulumaj abscesoj en la tuta lando Egipta.
To maiphu loe Izip prae thung boih ah koi ueloe, Izip prae thungah kaom kaminawk hoi moinawk to, ahlut mansak boih tih, tiah a naa.
10 Kaj ili prenis cindron el la forno kaj stariĝis antaŭ Faraono, kaj Moseo ĵetis ĝin al la ĉielo, kaj aperis brulumaj abscesoj sur la homoj kaj sur la bestoj.
To pongah nihnik mah takoeng pong ih maiphu to a lak hoi moe, Faro hmaa ah angdoet hoi; Mosi mah maiphu to van ah haeh naah, kaminawk hoi moinawk nuiah ahlut to oh.
11 Kaj la sorĉistoj ne povis teni sin antaŭ Moseo pro la abscesoj, ĉar la abscesoj estis sur la sorĉistoj kaj sur ĉiuj Egiptoj.
Miklet kop kaminawk hoi Izip kaminawk boih ahlut manh o pongah, Mosi hmaa ah angdoe o thai ai.
12 Sed la Eternulo obstinigis la koron de Faraono, kaj li ne aŭskultis ilin, kiel diris la Eternulo al Moseo.
Mosi khaeah Angraeng mah thuih ih lok baktih toengah, Angraeng mah Faro to palung thahsak, to pongah Mosi hoi Aaron ih lok to tahngai pae ai.
13 Tiam la Eternulo diris al Moseo: Leviĝu frue matene kaj stariĝu antaŭ Faraono, kaj diru al li: Tiel diris la Eternulo, Dio de la Hebreoj: Forliberigu Mian popolon, ke ĝi faru al Mi servon.
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Khawnthaw ah angthawk ah loe, Faro hmaa ah angdoe ah, anih khaeah, Hebru kaminawk ih Angraeng Sithaw mah, Kai a bok o hanah, kai ih kaminawk to tacawtsak lai ah, tiah a thuih, tiah thui pae hanah a naa.
14 Ĉar ĉi tiun fojon Mi sendos ĉiujn Miajn frapojn en vian koron kaj sur viajn servantojn kaj sur vian popolon, por ke vi sciu, ke ne ekzistas simila al Mi sur la tuta tero.
Vaihi loe long pum ah kai baktih mi doeh om ai, tiah na panoek hanah, na palung thungah maw, na tamnanawk hoi kaminawk nuiah maw, raihaihnawk to ka phaksak han boeh.
15 Ĉar nun Mi etendus Mian manon kaj batus vin kaj vian popolon per pesto, kaj vi malaperus de la tero;
Vaihi ban ka payangh moe, nangmah hoi nang ih kaminawk nuiah raihaih ka phaksak han, nang loe long hoiah kang hmatsak han boeh.
16 sed nur por tio Mi vin konservis, ke Mi montru sur vi Mian forton, kaj por ke oni rakontu pri Mia nomo sur la tuta tero.
Toe na nuiah ka thacakhaih to kam tuengsak moe, long boih ah ka hmin taphong han ih ni, nang hae kang pathawk tahang.
17 Ankoraŭ vi retenas Mian popolon, kaj ne forliberigas ĝin.
Toe nang mah kai kaminawk ih lok to na aek, nangmah hoi nangmah to nam koeh moe, kai ih kaminawk prawt ai ah na oh han maw?
18 Jen morgaŭ en ĉi tiu tempo Mi pluvigos tre grandan hajlon, tian, ke simila al ĝi ne estis en Egiptujo de post la tago de ĝia fondiĝo ĝis nun.
Khenah, khawnbang hae atue ah, Izip prae oh tangsuek nathuem hoi kamtong vaihi khoek to kaom vai ai, kanung parai qaetui to ka kraksak han.
19 Kaj nun sendu, kolektu viajn brutojn, kaj ĉion, kion vi havas sur la kampo; sur ĉiun homon kaj bruton, kiuj troviĝos sur la kampo kaj ne kolektiĝos en la domon, falos la hajlo, kaj ili mortos.
To pongah vaihi kami to patoeh ah loe, lawk ah kaom moinawk hoi na tawnh ih hmuennawk boih pakuemsak ah; im ah hoih ai ih lawk ah kaom kami hoi moinawk loe qaetui mah va boih ueloe, dueh o boih tih, tiah thuih, tiah a thuisak.
20 Kiu el la servantoj de Faraono timis la vorton de la Eternulo, tiu rapide envenigis siajn sklavojn kaj brutojn en la domojn;
Angraeng ih lok zii kami, Faro ih tamnanawk loe angmacae ih tamnanawk hoi pacah ih moinawk to im ah hoih o.
21 sed kiu ne atentis la vorton de la Eternulo, tiu lasis siajn sklavojn kaj siajn brutojn sur la kampo.
Toe Angraeng ih lok tidoeh sah ai kaminawk loe, angmacae tamnanawk hoi pacah ih moinawk to lawk ah caeh o taak.
22 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Etendu vian manon al la ĉielo, kaj venos hajlo en la tuta lando Egipta, sur la homojn kaj sur la brutojn kaj sur ĉiujn herbojn de la kampo en la lando Egipta.
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Kaminawk, moinawk hoi Izip prae boih ah kaom lawk ih aannawk nuiah qaetui to kraksak hanah, van bangah na ban to payang ah, tiah a naa.
23 Kaj Moseo etendis sian bastonon al la ĉielo; kaj la Eternulo aperigis tondrojn kaj hajlon, kaj fajro iris sur la teron, kaj la Eternulo pluvigis hajlon sur la landon Egiptan.
Mosi mah angmah ih cunghet to van ah phok tahang naah, Angraeng mah khopazih hoi qaetui to patoeh, hmai to long ah krak; Angraeng mah Izip prae thungah qaetui to kho baktiah angzohsak.
24 Kaj estis hajlo, kaj fajro ekflamadis meze de la hajlo, en tiel forta grado, ke io simila neniam estis en la tuta lando Egipta de post la tempo, kiam en ĝi aperis popolo.
To tiah kakrah qaetui loe, hmai hoiah angbaeh; Izip prae oh tangsuek nathuem hoiah to baktih kanung parai, qaetui to om vai ai vop.
25 Kaj la hajlo batdifektis en la tuta lando Egipta ĉion, kio estis sur la kampo; homojn kaj brutojn kaj ĉiun herbon de la kampo batdifektis la hajlo, kaj ĉiujn arbojn de la kampo ĝi rompis.
Qaetui mah Izip prae thung boih ih lawk, kami, pacah ih moi, lawk ah kamprawk aannawk to vah boih moe, lawk ih thingnawk doeh angkhaehsak boih.
26 Nur en la lando Goŝen, kie estis la Izraelidoj, ne estis hajlo.
Israel kaminawk ohhaih Goshen ahmuen khue ah ni, qaetui krah ai ah oh.
27 Tiam Faraono sendis, kaj alvokis Moseon kaj Aaronon, kaj diris al ili: Mi pekis la nunan fojon; la Eternulo estas la pravulo, mi kaj mia popolo estas la malpravuloj.
To pacoengah Faro mah Mosi hoi Aaron to kawk hanah kami to patoeh, nihnik khaeah, Vaihi hmuen kasak pazae boeh, Angraeng loe toeng, kai hoi kai ih kaminawk loe ka set o boeh.
28 Preĝu al la Eternulo, ke ĉesiĝu la tondroj de Dio kaj la hajlo; tiam mi forliberigos vin, kaj vi ne plu restos.
(Khawt boeh); khopazih hoi qaetui to dip thai hanah, Angraeng khaeah lawkthui ah; kang caeh o sak han boeh hmang; kasawk ah na om o mak ai boeh, tiah a naa.
29 Kaj Moseo diris al li: Kiam mi eliros el la urbo, mi etendos miajn manojn al la Eternulo; la tondroj ĉesiĝos kaj la hajlo ne plu estos, por ke vi sciiĝu, ke al la Eternulo apartenas la tero.
Mosi mah anih khaeah, Vangpui zaeh ah ka caeh moe, Angraeng khaeah ban ka payangh han, to naah khopazih hoi qaetui to dii roep tih; to tiah ni long loe Angraeng ih ni, tito na panoek tih.
30 Sed mi scias, ke vi kaj viaj servantoj ankoraŭ ne timas Dion, la Eternulon.
Toe nang hoi na tamnanawk mah Angraeng to na zii o mak ai vop, tito ka panoek, tiah a naa.
31 La lino kaj la hordeo estis batdifektitaj, ĉar la hordeo havis spikojn kaj la lino havis burĝonojn;
Buri sakhaih akung hoi barli cang loe amro boeh; barli cang loe aquih tacawt boeh moe, buri sakhaih akung doeh apawk pawk boeh.
32 sed la tritiko kaj la spelto ne estis batdifektitaj, ĉar ili estis malfrusezonaj.
Takaw dip sakhaih cang hoi bungaih loe amprawk ai vop pongah, amro ai.
33 Moseo eliris de Faraono el la urbo kaj etendis siajn manojn al la Eternulo; tiam ĉesiĝis la tondroj kaj la hajlo, kaj pluvo ne plu verŝiĝis sur la teron.
To pacoengah Mosi loe Faro khae hoiah tacawt moe, vangpui zaeh ah a caeh; Angraeng khaeah a ban to payangh, to naah khopazih hoi qaetui to dip moe, long nuiah kho angzo ai boeh.
34 Kiam Faraono vidis, ke ĉesiĝis la pluvo kaj la hajlo kaj la tondroj, tiam li plue pekis kaj obstinigis sian koron, li kaj liaj servantoj.
Khotui, qaetui hoi khopazih to dip boeh, tiah Faro mah hnuk naah, zaehaih a sak let bae vop; angmah hoi a tamnanawk doeh palungthah o let.
35 La koro de Faraono restis obstina, kaj li ne forliberigis la Izraelidojn, kiel diris la Eternulo per Moseo.
Angraeng mah Mosi khaeah thuih ih lok baktih toengah, Faro loe palungthah moe, Israel kaminawk to tacawtsak ai.
