Agoj 9
1 Kaj Saŭlo, ankoraŭ spirante minacojn kaj mortigon kontraŭ la disĉiploj de la Sinjoro, iris al la ĉefpastro,
Sol ho apo gunv nga Ahtu ninyigv mvngjwngnv vdwa rinyingrirula ninyia yalungyachung dula gwngrw talwngbv rila mvritto. Ninyi nyibu butvyachok gvlo vngto,
2 kaj petis de li leterojn al la sinagogoj en Damasko, por ke, se li eble trovos homojn, aliĝintajn al la Vojo, ĉu virojn aŭ virinojn, li alkonduku ilin katenitajn al Jerusalem.
okv Damaskas lo Jius vdwgv kumkunaam lo kaatam nvdubv sitiputa go kooto, ogulvgavbolo ho hoka yvvnyika hv kaapa ridw Ahtu gv lamtvlo vngnv vdwa, hv bunua nyimv jvka nyilo jvka naatung tola okv bunua Jerusalem bv bookar dukubv vla.
3 Kaj dum li vojaĝis, li alproksimiĝis al Damasko; kaj subite ekbrilegis ĉirkaŭ li lumo el la ĉielo;
Sol Damaskas gv pamtv lo aachi svlv nga, dvminmabv nyido gvngv ninyia dooriak loung go ungkato.
4 kaj li falis sur la teron, kaj aŭdis voĉon dirantan al li: Saŭlo, Saŭlo, kial vi min persekutas?
Hv kwdwlo gipvto okv ninyia vlv gamgo mindubv tvvpato, “Sol, Sol! No ogubv nga mvdwkmvku dunv?”
5 Kaj li diris: Kiu vi estas, ho Sinjoro? Kaj tiu diris: Mi estas Jesuo, kiun vi persekutas;
Sol tvvkato, “Ahtu, no yvvla?” ho gv vlv ngv minto, “Ngoonv Jisu, noogv mvdwkmvku kunam,” vlv ngv vbv minto.
6 sed leviĝu, kaj eniru en la urbon, kaj estos dirite al vi, kion vi devas fari.
“Vbvritola gudungto okv pamtv lo vngnyika ho hoka nam mimpare no ogugunyi risvdw.”
7 Kaj liaj kunvojaĝantoj staris mutaj, aŭdante la voĉon, sed vidante neniun.
Sol gv lvkobv nyi vngbam vdwv daktung nyatoku, gamchar guka milin kuma; bunu gaam go tvvpato vbvritola oguguka kaapama.
8 Kaj Saŭlo leviĝis de la tero; kaj kiam liaj okuloj malfermiĝis, li vidis nenion; kaj ili kondukis lin je la mano, kaj venigis lin en Damaskon.
Sol kvdw gvngv godung toku okv ninyigv nyikv nyiktar toku, vbvritola oguachuk goka kaapama. Vbvrikunamv ninyia bunu laak am gakbwng tukula okv ninyia Damaskas lo vnggv toku.
9 Kaj li estis sen vidpovo tri tagojn; kaj ne manĝis, nek trinkis.
Hv alu loum go kaapa kuma, okv ho dw lo hv ogugoka dvkutvngku mato.
10 Kaj en Damasko estis unu disĉiplo nomata Ananias; kaj la Sinjoro diris al li en vizio: Ananias. Kaj li respondis: Jen mi, Sinjoro.
Damaskas lo mvngjwngnv ako doonv gv aminv Ananias. Hv nyikrw kaanamv, ninyia Ahtu minto, “Ananias!” Hv mirwksito, “Ahtu, ngo sika kv.”
11 Kaj la Sinjoro diris al li: Leviĝu, kaj iru sur la straton, kiun oni nomas Rekta, kaj serĉu en la domo de Judas viron, nomatan Saŭlo, el Tarso; ĉar jen li preĝas;
Ahtuv ninyia minto, “Gudungto okv lamtv vngchik bv vngdavngra tvka, okv Judas gv naam lo Tarsus lokv nyi Sol vnam amin go um tvvkato. Hv kumdungdo,
12 kaj li vidis viron, nomatan Ananias, enirantan kaj metantan sur lin la manojn, por ke li ricevu vidpovon.
okv hv nyikrwgo kaato Ananias vnam nyi ako ninyigv laakv ninyia kaapa modu kubv vla hipo dubv yuma maato.”
13 Sed Ananias respondis: Sinjoro, mi aŭdis de multaj pri ĉi tiu viro, kiom da malbono li faris kontraŭ viaj sanktuloj en Jerusalem;
Ananias mirwksuto, “Ahtu, so nyi agv lvkwng lo achialvbv nyi vdwv nga minjipvnv okv Jerusalem lo doonv noogv nyi vdwa hv achialvbv alvmabv rinv ngv.
14 kaj ĉi tie li havas de la ĉefpastroj aŭtoritaton kateni ĉiujn, kiuj vokas vian nomon.
Okv hv Damaskas lo nyibu butv vdwgv lokv nam kumnvjonv nyi vdwa naatung dubv vla naatung nvnv siti pota lala aapvnv.”
15 Sed la Sinjoro diris al li: Ekiru, ĉar li estas elektita ilo por mi, por porti mian nomon antaŭ la nacianoj kaj la reĝoj kaj la Izraelidoj;
Ahtu ninyia minto, “Vngnyika, ngo ninyia ngo gvbv ridukubv darlin pvkunv, ogulvgavbolo ngoogv amina Jentail vdwlo okv dvbv vdwlo okv Israel nyi vdwlo chinmu dukubv.
16 ĉar mi montros al li, kiom li devas suferi pro mia nomo.
Okv ngo atubongv ninyia ngoogv lvgabv hv vdwgo hirukaya nga hinsvkudw ho mvnwng nga ngo ninyia kaatamre.”
17 Kaj Ananias ekiris, kaj eniris en la domon, kaj metinte sur lin la manojn, diris: Frato Saŭlo, min sendis la Sinjoro Jesuo, kiu aperis al vi en la vojo, laŭ kiu vi venis, por ke vi ricevu vidpovon kaj pleniĝu de la Sankta Spirito.
Vkvlvgabv Ananias vngtoku, Sol ogolo naam lo doopvdw ho aatoku, okv ninyigv laakv ninyia lakpv tola. Hv minto, “Achiboru Sol,” “Ahtu Jisu atubongv nga so aamu pvnv, noogv so aatv ringa lamtv lo noogv kaarwk sunam. Hv nga aamu pvnv ogulvgavbolo nam lvkodv kaapa modu kubv vla okv Darwknv Dowa paamu dukubv vla.”
18 Kaj tuj falis de liaj okuloj kvazaŭ skvamoj; kaj li tuj ricevis vidpovon, kaj leviĝis kaj baptiĝis;
Vjakpigobv Sol gv nyik lokv ngui asikarik ainggo olinto, okv hv lvkodv kaapa toku. Hv dakrap toku okv baptisma naatoku;
19 kaj preninte nutraĵon, li refortiĝis. Kaj dum kelke da tagoj li restis kun la disĉiploj en Damasko.
Okv kochingso hv dvnam dvnyu laku okv ninyigv gwlwkv aakur toku. Sol mvngjwngnv vdwgv lvkobv alu lonyiloum go Damaskas lo doomin gvvto.
20 Kaj en la sinagogoj li tuj proklamis Jesuon, ke li estas la Filo de Dio.
Hv Jius vdwgv kumkunaamlo vngdavngra la okv ho Jisu Pwknvyarnv gv Kuunyilo ngvkv vla japrap toku.
21 Kaj miregis ĉiuj, kiuj lin aŭdis, kaj ili diris: Ĉu li ne estas tiu, kiu en Jerusalem pereigis tiujn, kiuj vokis ĉi tiun nomon? kaj li venis ĉi tien por tio, ke li konduku ilin katenitajn antaŭ la ĉefpastrojn.
Ninyigv minama tvvnv mvnwng ngv lamrwpato okv tvvkato, “So nyi angv mai Jerusalem alo hogv nyi Jisunyi kumnvjoonv nga mvkinv? Okv hv vbv so ogugo mvngla aama sudw ho nyi vdwa naatung la okv bunua nyibu butv vdwgvlo bookur lwkdu kubv ridu nvgori?”
22 Sed Saŭlo des pli fortiĝis, kaj li konfuzis la Judojn loĝantajn en Damasko, pruvante, ke tiu estas la Kristo.
Vbvritola Sol gv japnamv tvvngam yaya toku, okv ninyi Jisu Messiah vla kaatam la mintoku ho Damaskas lo doonv Jius nyi vdwv ninyia yvvka mirwk sinyu matoku.
23 Kaj post la paso de multaj tagoj, la Judoj kune konsiliĝis, por lin mortigi;
Alu mvngchigo vngro kochinglo, Jius vdwv lvkobv kaarwk suto okv Solnyi mvki dubv rungnyato,
24 sed ilia konspiro sciiĝis al Saŭlo. Kaj ili observadis la pordegojn tage kaj nokte, por lin mortigi;
vbvritola ninyia bunugv rungnam nga mimpa toku. Aluayu bv ninyia mvki dubv vla bunu pamtv gv agilo tooya toku.
25 sed liaj disĉiploj prenis lin nokte, kaj mallevis lin tra la urba muro, malsupren lasante lin en korbego.
Vbvritola ayu yupgo lo Sol gv rigvvnam vdwv ninyia chikchiya mvko tvla okv otum gulo doomu gvrila lvkwnglo soolu toku.
26 Kaj kiam li venis en Jerusalemon, li provis aliĝi al la disĉiploj; kaj ĉiuj lin timis, ne kredante, ke li estas disĉiplo.
Sol Jerusalem lo vngto okv lvbwlaksu vdwgvlo ribam dubv rito. Vbvritola bunu ninyia lvbwlaksu gubv mvngjwng mato, okv bunu mvnwng ngv ninyia busuto.
27 Sed Barnabas prenis lin, kaj kondukis lin al la apostoloj, kaj rakontis al ili, kiel li sur la vojo vidis la Sinjoron, kiu ankaŭ parolis al li, kaj kiel en Damasko li sentime parolis en la nomo de Jesuo.
Vbvrikunamv Barnabas ninyia naarwk sudubv aatoku okv ninyia Apostol vdwgvlo vnggv toku. Hv bunua oguaingbv Sol Ahtu ninyia lamtv lo kaarwk supvdw okv ho Ahtu ninyia oguaingbv raami supvdw mimbwk jitoku. Hv ka bunua mimpa toku Sol gv busukano kumabv Damaskas lo Jisu gv amin bv japgo karku nama.
28 Kaj li estis kun ili, enirante kaj elirante en Jerusalem,
Okv vbvrikunamv Sol bunua lvkobv doobam toku okv Jerusalem bv vngyik kartoku, Ahtu amin bv busukano kumabv japto.
29 kaj sentime predikante en la nomo de la Sinjoro; kaj li parolis kaj disputadis kontraŭ la Grekaj Judoj; sed ili entreprenis mortigi lin.
Hv ka Grik bv japnv Jius vdwa japmi sila okv haak minsuto, vbvritola bunu ninyia mvki dubv rito.
30 Kaj la fratoj, eksciinte tion, kondukis lin al Cezarea, kaj forsendis lin al Tarso.
Vdwlo mvngjwngnv vdwv um chinpa namgola, bunu Solnyi Kaisaria lo aagvto okv ninyia Tarsus lo vngmu toku.
31 Kaj la eklezio tra la tuta Judujo kaj Galileo kaj Samario havis pacon kaj ricevis edifon; kaj iradante en la timo de la Sinjoro kaj en la konsolo de la Sankta Spirito, ĝi kreskis.
Okv vkvlgabv ho Judia, Galili, okv Samaria Gvrja lo ho dwa sarsopoyoto. Darwknv Dow gv ridur kolokv hoka gwlwk nyato okv Ahtunyi alvbv mvngjwng nyato, mvngjwng nvngvka kaiyaya toku.
32 Kaj dum Petro trairis ĉiujn regionojn, li ankaŭ malsupreniris al la sanktuloj loĝantaj en Lida.
Pitar mooku dvdvlo vngsik karto, okv lvko nvnga Lidda lo doonv Pwknvyarnv gv nyi vdwa kaalwkbv hv vngto.
33 Kaj tie li trovis unu viron, nomatan Eneas, kiu kuŝadis en sia lito jam ok jarojn; ĉar li estis paralizulo.
Hoka Ainias vnam nyi ako ninyia kaarwk suto, hv digwngla doonvgo okv gadw lo gudung nyuku mabv anying pinw go dooku nvgo.
34 Kaj Petro diris al li: Eneas, Jesuo Kristo vin sanigas; leviĝu, kaj ordigu vian liton. Kaj li tuj leviĝis.
Pitarnyi minto, “Ainias,” “Jisu Kristo nam alvdubv mvpure. Gudungto okv noogv gadwa mvdinmvta tokuka.” Vjakpigobv Ainias gudung toku.
35 Kaj ĉiuj loĝantoj en Lida kaj en Ŝaron lin vidis, kaj turniĝis al la Sinjoro.
Lidda okv Soran lo doonv nyi mvnwng ngv ninyia kaapa toku, okv Ahtunyi bunu mvngjwng nyatoku.
36 Kaj estis en Jafo unu disĉiplino, nomata Tabita, kiu laŭ traduko estas nomata Dorkas; ŝi estis plena de bonfaroj kaj almozoj, kiujn ŝi faris.
Joppa hoka ka Tabita vnam nyimv ako dooto, Hv mvngjwng nvgo. (Grik bv ninyigv amina Dorkas gobv minto, minam si “svdum ako”). Ninyigv singnam mvnwng nga alvnvgobv rito okv heemanv vdwa ridurto.
37 Kaj en tiu tempo ŝi malsaniĝis, kaj mortis; kaj ili ŝin lavis kaj metis en supran ĉambron.
Oogv dw lo hv lvvmala sitoku. Ninyigv svma nga harkak tokula okv pvvya yagv karchung lo joopv toku.
38 Kaj ĉar Lida estis proksime de Jafo, la disĉiploj, aŭdinte, ke Petro estas tie, sendis al li du virojn, por petegi lin: Ne prokrastu veni al ni.
Lidda lokv Joppa ngv adu minsu mato, okv vdwlo Joppa lo doonv mvngjwngnv vdwv Pitarnyi Lidda lo doopv vla tvvpa pvkudw, bunu nyi anyigo milwkla vngmu toku, “Ayala ngonu gvlo baapubv aaji labvkv.”
39 Kaj Petro leviĝis kaj iris kun ili. Kaj kiam li alvenis, ili lin kondukis en la supran ĉambron; kaj alestis apud li ĉiuj vidvinoj, plorante kaj montrante tunikojn kaj vestojn, kiujn Dorkas faris, kiam ŝi estis ankoraŭ kun ili.
Vkvlvgabv Pitar gwnggegwngrap tokula okv bunugv lvkobv vngtoku. Vdwlo hv vngchi tokudw, ninyia pvvya yagv karchung lo chaagv toku, hoka hvngmi mvnwng ngv ninyia doyumto, kapdula okv jvkok laklwk, jvtv Dorkas gv turla doori lo chumji nama ninyia kaatamto.
40 Sed Petro, formetinte ĉiujn, genuiĝis kaj preĝis, kaj, turninte sin al la korpo, li diris: Tabita, leviĝu. Kaj ŝi malfermis siajn okulojn, kaj, vidinte Petron, ŝi side leviĝis.
Pitar bunu mvnwng nga karchung agumbv limu tokula, okv guplwk doola kumtoku; vbvrikunamv hv svma takbv dakrwk tola okv minto, “Tabita, gudungto!” hv ninyigv nyikv nyiktar toku, okv vdwlo hv Pitarnyi kaapa tokudw, hv gudung toku.
41 Kaj li donis al ŝi la manon kaj starigis ŝin, kaj, vokinte la sanktulojn kaj vidvinojn, li prezentis ŝin vivanta.
Pitar nvchilo aanwk tola okv ninyia svvdungto. Vbvrikunamv hv mvngjwngnv vdwa, hvngmi vdwa mintala, goklwk toku okv bunua ninyia turdu kubv kaatam nyatoku.
42 Kaj tio fariĝis sciata tra la tuta Jafo, kaj multaj kredis al la Sinjoro.
Soogv yunying ngv Joppa mooku mvnwng lo dupwng nyato, okv Ahtunyi achialvgo mvngjwng toku.
43 Kaj dum multe da tagoj li loĝis en Jafo ĉe unu Simon, tanisto.
Pitar Joppa lo apin mvnv Saimon minam nyi ako lvkobv alu meego doomin gvvtoku.
