Agoj 10
1 En Cezarea estis unu viro, nomata Kornelio, centestro de la kohorto nomata la Itala,
Дэ Кесария сля мануш, савэ акхарэнас Корнилии, шэлякоро пхурэдэр, халавдэнгэрэ Италиякэрэ стидэмастар.
2 viro pia, kiu timis Dion kune kun sia tuta familio, kaj donis multajn almozojn al la popolo, kaj preĝis al Dio konstante.
Корнилии, сар и всавэрэ лэхкэрэ цэрунэ, сля пативалэ манушэґа тай даралас Дэвлэстар, роздэлас чёрорэнди пэхкэрэ хулаимастар и всавири вряма мангляпэ Дэвлэсти.
3 Tiu vidis klare en vizio, ĉirkaŭ la naŭa horo de la tago, anĝelon de Dio, alvenantan al li, kaj dirantan al li: Kornelio.
Екхвар, паша трин чясуря дэ дивэ, Корнилиести сля дыкхлимо. Вов мишто дыкхля Дэвлэхкэрэ ангело, саво авиля лэстэ тай пхэнда: — Корнилии!
4 Kaj ĉi tiu, fikse rigardante lin kaj timante, diris: Kio estas, Sinjoro? Kaj li diris al li: Viaj preĝoj kaj viaj almozoj supreniris kiel memoraĵo antaŭ Dio.
Вов подыкхля пэр лэстэ дараґа тай пхэнда: — Со, рае? Ангело пхэнда: — Дэвэл срапирда пала тут. Тиро мангимо и лачимо, саво ту терэх манушэнди, ваздэнепэ Лэстэ.
5 Kaj nun sendu virojn al Jafo, kaj venigu Simonon, kiu estas alnomata Petro;
Бичал манушэн дэ Яффа, соб вонэ акхарэн Симоно, савэ инте акхарэн Петроґа.
6 li gastas ĉe unu Simon, tanisto, kies domo estas apud la marbordo.
Вов джювэл Симоностэ, саво вытерэл морця, дэ цэр паша море.
7 Kaj kiam foriris la anĝelo, kiu parolis al li, li alvokis du el siaj domservantoj, kaj pian soldaton el tiuj, kiuj ĉiam deĵoris apud li;
Кала ангело, савэґа вов дэдуманя, уджиля, Корнилии акхарда дон пэхкэрэн копылен тай пативалэ халавдэ, саво терэлас важ лэсти бути.
8 kaj klariginte ĉion al ili, li sendis ilin al Jafo.
Вов розпхэнда лэнди пала вса, со тердапэ, и бичалда лэн дэ Яффа.
9 Kaj en la sekvanta tago, kiam ili vojaĝis kaj alproksimiĝis al la urbo, Petro supreniris sur la tegmenton, por preĝi, ĉirkaŭ la sesa horo;
Пэ авэр диво, кала бичалдэ поджянас форостэ, паша дэшудуй чясуря, Пётро ваздэняпэ пэ цэрэхкири стрэха, соб тэ помангэпэ.
10 kaj li fariĝis malsata, kaj deziris manĝi; sed dum oni pretigis, falis sur lin ekstazo;
Вов ачиля бокхало и фартэ закамля тэ ха. Кала тавэнас хамо, Петрости сля дыкхлимо.
11 kaj li vidis la ĉielon malfermitan, kaj ian ujon malsuprenirantan, kvazaŭ grandan tukon, mallevatan per la kvar anguloj sur la teron;
Вов дыкхля оттердо болыбэн и кода, со сля поджило пэ бари цэрга, сави обмукэласпэ пэ пхув пала штар рига.
12 kaj en ĝi troviĝis ĉiaj kvarpiedaj bestoj kaj rampaĵoj de la tero kaj birdoj de la ĉielo.
Дэ кадыя цэрга сля всаворо штарэпурэнгоро ското, сапа тай болыбнахкэрэ чирикля.
13 Kaj venis voĉo al li: Leviĝu, Petro; buĉu kaj manĝu.
Тунчи роздэняпэ ґласо тай пхэнда лэсти: — Пётро, вщи, чин и ха!
14 Sed Petro diris: Ho ne, Sinjoro, ĉar mi neniam manĝis ion profanan aŭ malpuran.
— Нат, Рае! — пхэнда Пётро. — Мэ никала на халём кода, со исин маґрисардо тай нажужо.
15 Kaj voĉo venis al li denove duan fojon: Kion Dio purigis, tion vi ne nomu profana.
Тунчи ґласо пхэнда лэсти авэр моло: — На акхар маґрисардэґа кода, со Дэвэл жужарда.
16 Kaj tio estis farita trifoje; kaj la ujo estis tuj prenita for en la ĉielon.
Кади сля тривар, и тунчи цэрга сля подлити дэ болыбэн.
17 Kaj dum Petro spirite embarasiĝis, kia povas esti la vizio, kiun li vidis, jen la viroj senditaj de Kornelio, eldemandinte pri la domo de Simon, staris antaŭ la pordo,
Пётро вса на полэлас, со када за дыкхлимо, кала мануша, савэн бичалда Корнилии, розпхучле, тев исин Симонохкоро цэр, поджиле тай ачиле паша вударэн.
18 kaj vokis kaj demandis, ĉu Simon, kiu estas alnomata Petro, tie gastas.
Вонэ ачиле тэ пхуче, чи на джювэл катэ екхатар Симоно, савэ инте акхарэн Пётро.
19 Kaj dum Petro pripensis pri la vizio, la Spirito diris al li: Jen tri viroj vin serĉas.
Пётро инте думисарэлас пала дыкхлимо, кала Фано пхэнда лэсти: — Тут родэн трин мануша.
20 Sed leviĝu, kaj malsupreniru, kaj vojaĝu kun ili, tute ne hezitante; ĉar mi ilin sendis.
Вщи тай змукпэ тэлэ. Джя лэнца тай на думисар ни пала со. Колэсти со када Мэ лэн бичалдом.
21 Kaj Petro malsupreniris al la viroj, kaj diris: Jen mi estas tiu, kiun vi serĉas; kia estas la kaŭzo, pro kiu vi venis?
Пётро змукляпэ тэлэ тай пхэнда кадэлэ манушэнди: — Мэ кодэва, ка тумэ родэн. Пав саво рындо тумэ авиле?
22 Kaj ili diris: Kornelio, centestro, viro justa kaj timanta Dion, kaj bone atestata de la tuta nacio de la Judoj, estas avertita de sankta anĝelo, ke li venigu vin al sia domo kaj aŭdu parolojn de vi.
Вонэ пхэндэ: — Шэлякоро пхурэдэр Корнилии, мануш пативало, саво дарал Дэвлэстар, и пэ савэ тховэл патив родо иудеенгоро, прылиля свэнтонэ ангелостар лав тэ акхарэ тут дэ пэхкоро цэр тай тэ вышунэ, со ту лэсти пхэнэґа.
23 Tial li envokis kaj gastigis ilin. Kaj en la sekvanta tago li leviĝis, kaj foriris kun ili, kaj iuj fratoj el Jafo lin akompanis.
Тунчи Пётро акхарда лэн тэ заджя дэ цэр тай стховда лэнди патив. Пэ авэр диво Пётро и койсавэ пхрала Яффатар джиле лэнца.
24 Kaj la morgaŭan tagon ili eniris en Cezarean. Kaj Kornelio atendis ilin, kunvokinte siajn parencojn kaj intimajn amikojn.
Пэ авэр диво вонэ авиле дэ Кесария. Корнилии дожутярэлас лэн. Вов акхарда всаворо пэхкоро родо тай пашунэн амалэн.
25 Kaj kiam Petro estis eniranta, Kornelio lin renkontis, kaj, falinte antaŭ liaj piedoj, adorkliniĝis al li.
Кала Пётро авиля, Корнилии выджиля лэстэ, тэлэдэня лэхкэрэ пурэндэ тай тэлиля лэсти.
26 Sed Petro lin levis, dirante: Stariĝu; mi mem ankaŭ estas homo.
Нэ Пётро подлиля лэ тай пхэнда: — Вщи, мэ кацаво ж мануш, сар и ту.
27 Kaj interparolante kun li, li eniris, kaj trovis multajn kunvenintajn;
Кала Пётро инте дэдуманя Корнилиеґа, вов заджиля дэ цэр тай дыкхля, со котэ стидэняпэ бут манушэн.
28 kaj li diris al ili: Vi mem scias, kiel kontraŭleĝe estas por Judo kamaradiĝi aŭ aliri al alinaciano; sed Dio min admonis, ke mi ne nomu ian homon profana aŭ malpura;
Тай пхэнда лэнди: — Тумэ еджинэ джянэн, со иудеести нащи тэ авэ амалэґа наиудеенгэрэ манушэґа тай тэ заджя лэстэ дэ цэр. Нэ Дэвэл сикавда манди: нащи тэ дэдумэ ни пала савэ манушэ, со вов маґрисардо чи нажужо.
29 tial, kiam mi estis vokita, mi alvenis sen kontraŭdiro. Mi do demandas, por kio vi min venigis?
Колэсти, кала пала ман авиле, мэ джилём и нисо на пхэнавас. Кана мэ камав тумэндар тэ пхуче: пэ со тумэ бичалдэ пала ман?
30 Kaj Kornelio diris: Antaŭ kvar tagoj ĝis ĉi tiu horo, mi preĝis la naŭahoran preĝon en mia domo; kaj jen antaŭ mi staris viro hele vestita,
Корнилии пхэнда: — Штар дивэ павпалэ, дэ кадыя вряма, паша трин чясуря дэ дивэ, мэ манглёмпэ дэ пэхкоро цэр. Тай англа ман ачиля мануш дэ їда, сави сар яг пхаболас.
31 kaj diris: Kornelio, via preĝo estas aŭdita, kaj viaj almozoj estas memoritaj antaŭ Dio.
«Корнилии, — пхэнда вов, — тиро мангимо ушундо, тай лачимо, саво ту терэх, срапирда Дэвэл.
32 Sendu do al Jafo, kaj invitu al vi Simonon, kiu estas alnomata Petro; li gastas en la domo de Simon, tanisto, apud la marbordo.
Бичал манушэн дэ Яффа пала Симоно, савэ инте акхарэн Пётро. Вов екхатар джювэл дэ цэр паша море, Симоностэ, саво вытерэл морця».
33 Tial mi tuj sendis al vi; kaj vi bone faris, ke vi venis. Nun do ni ĉiuj alestas ĉi tie antaŭ Dio, por aŭdi ĉion, kio estas ordonita al vi de la Sinjoro.
Мэ сиго бичалдом пала тут, тай ту мишто тердан, со авилян. Екхатар амэ всавэрэ катэ, англа Дэвлэ, и камах тэ шунэ кода, со Рай прыпхэнда тути тэ пхэнэ.
34 Kaj Petro malfermis sian buŝon, kaj diris: Vere mi ekkomprenas, ke Dio ne privilegias personojn;
Пётро ачиля тэ дэдумэ: — Кана мэ полав, со Дэвэл на дыкхэл пэ муй манушэхкоро,
35 sed en ĉiu nacio tiu, kiu timas Lin kaj agas juste, estas akceptata de Li.
нэ дэ всавэрэн манушэнгэрэн родонэн Лэсти чялёл кодэва, ко дарал Лэстар и терэл чячимо!
36 Vi konas tiun vorton, kiun Li sendis al la Izraelidoj, predikante la evangelion de paco per Jesuo Kristo (li estas Sinjoro de ĉiuj);
Вов бичалда Израилёхкэрэ родости Бахтало Лав пала кода, со Исусо Христосо, Саво исин Рай всавэрэ манушэндэ, слиджял амэн Дэвлэґа.
37 vi konas tiun diron, kiu estas disvastigita tra la tuta Judujo, komencante de Galileo, post la bapto, kiun predikis Johano —
Тумэ джянэн пала кода, со тердапэ пав всавири Иудея, майанглал Галилеятар и пала кодэлэ, сар Иоанно прыакхарэлас манушэн тэ болдэпэ.
38 Jesuon, la Nazaretanon, kiun Dio sanktoleis per la Sankta Spirito kaj potenco; li ĉirkaŭiris, bonfarante kaj sanigante ĉiujn premegatajn de la diablo, ĉar Dio estis kun li.
Дэвэл помакхля Свэнтонэ Фаноґа тай зораґа Исусо Назаретостар тай Вов пхирэлас, терэлас лаче рындуря и састярэлас всавэрэн, ко сля дэ копылен барэ бэнгэстэ, колэсти со Лэґа сля Дэвэл.
39 Kaj ni estas atestantoj pri ĉio, kion li faris en la lando de la Judoj kaj en Jerusalem; lin oni mortigis, pendigante lin sur lignaĵo.
Амэ — допхэнимаря пала кода, со терэлас Исусо дэ иудеенгири пхув тай дэ Ерусалимо. Лэ амблавдэ пэ каштунэ трушулэ тай умардэ,
40 Lin Dio levis en la tria tago, kaj donis, ke li estu videbla,
нэ Дэвэл пэ трито диво отджювдярда Лэ и дэня, соб Вов тэ сикавэлпэ манушэнди, —
41 ne al la tuta popolo, sed al atestantoj, kiuj estis elektitaj antaŭe de Dio, al ni, kiuj manĝis kaj trinkis kun li post lia releviĝo el la mortintoj.
на всавэрэнди, нэ амэнди, допхэнимаренди, ка майанглал вытидэня Дэвэл. Тай амэ хале и пиле Лэґа пала колэ, сар Вов отджювдиня мулэндар.
42 Kaj li ordonis al ni prediki al la popolo, kaj atesti, ke li estas la difinito de Dio, por esti la juĝisto de la vivantoj kaj de la mortintoj.
Вов прыпхэнда, соб амэ тэ розпхэнах манушэнди тай тэ авах допхэнимаря, со Вов исин Кодэва, Ка вытидэня Дэвэл тэ сундисарэ джювдэн тай мулэн.
43 Pri li ĉiuj profetoj atestas, ke per lia nomo ĉiu kredanta al li ricevos pardonadon de pekoj.
Пала Лэ допхэнэн всавэрэ англунаря, кала дэдумэн, со кожно мануш, саво патял дэ Лэ, фирисарэлапэ бэзимастар важ Лэхкоро лав.
44 Dum Petro parolis tiujn vortojn, la Sankta Spirito falis sur ĉiujn, kiuj aŭdis la diron.
Кала Пётро инте дэдумэлас пала кода, пэ всавэрэн, ко шунда лэхкэрэ лава, сджиля Свэнто Фано.
45 Kaj ĉiuj el la cirkumcido kredantoj, kiuj venis kun Petro, miregis pri tio, ke ankaŭ sur la nacianojn estis surverŝata la donaco de la Sankta Spirito.
Патякунэ иудея, савэ авиле Петроґа, дэнаспэ дыво, со Дэвэл бичалда Свэнто Фано дэ даро кади ж и наиудеенди,
46 Ĉar ili aŭdis ilin paroli per lingvoj kaj glori Dion. Tiam respondis Petro:
колэсти со вонэ шундэ, сар кодэла дэдумэнас пэ аврэн чибэн и ашарэнас Дэвлэ. Тунчи Пётро пхэнда:
47 Ĉu iu povas malpermesi la akvon, ke ne baptiĝu ĉi tiuj, kiuj ricevis la Sanktan Spiriton tiel same, kiel ni?
— Ко на дэла тэ болдэпэ панеґа кадэлэ манушэнди, савэ прылиле Свэнто Фано кади ж, сар и амэ?
48 Kaj li ordonis, ke ili baptiĝu en la nomo de Jesuo Kristo. Tiam ili petis, ke li restu ankoraŭ kelkajn tagojn.
И вов прыпхэнда лэнди тэ болдэнпэ важ Исусохкоро Христохкоро лав. Тунчи хулая мангле Петро, соб тэ ачелпэ лэнца пэ набут дивэн.
