1 Korintanoj 13
1 Se mi parolus la lingvojn de homoj kaj anĝeloj, sed ne havus amon, mi fariĝus sonanta kupro aŭ tintanta cimbalo.
Kdybych ovládal všechny řeči světa a uměl mluvit vznešeně jako sám anděl, ale neměl v sobě lásku, jsou má slova jen prázdnými zvuky jako dunění zvonu nebo řinčení plechu.
2 Kaj se mi posedus la profetpovon, kaj komprenus ĉiujn misterojn kaj ĉian scion; kaj se mi havus ĉian fidon, tiel ke mi povus formovi montojn, sed ne havus amon, mi estus nenio.
A kdybych se mohl honosit, že mými ústy mluví Bůh a že znám veškerá tajemství, a kdybych měl tak velikou víru, že bych dokázal přenášet hory – jestliže nemám lásku, nejsem nic.
3 Kaj se mi disdonus mian tutan havon por nutri la malsatulojn, kaj se mi lasus mian korpon por forbrulo, sed ne havus amon, per tio mi neniom profitus.
A kdybych rozdal všechen svůj majetek a nechal se třeba i upálit, a přitom bych to dělal bez lásky, není to k ničemu.
4 Amo longe suferas, kaj bonfaras; amo ne envias; amo ne fanfaronas, ne ŝveligas sin,
Láska je shovívavá, laskavá, nezná závist. Není chlubivá a domýšlivá,
5 ne kondutas nedece, ne celas por si mem, ne koleriĝas, ne pripensas malbonon,
nejedná nečestně, nehledá svůj prospěch, nerozčiluje se pro nepochopení ani nevzpomíná na křivdy,
6 ne ĝojas pri maljusteco, sed kunĝojas kun vereco;
není škodolibá, ale má zálibu v pravdě. Se vším se dokáže vyrovnat;
7 ĉion toleras, ĉion kredas, ĉion esperas, ĉion eltenas.
její víra, naděje a vytrvalost jsou nevyčerpatelné.
8 Amo neniam pereas; sed, ĉu estas profetadoj, ili neniiĝos; ĉu lingvoj, ili ĉesiĝos; ĉu estas scio, ĝi neniiĝos.
Láska nemá konce. Proroctví umlknou, jazyky domluví, vědění se rozplyne;
9 Ĉar ni scias laŭparte, kaj ni profetadas laŭparte;
vždyť všechno naše poznání je kusé a všechna vnuknutí omezená;
10 sed kiam venos perfektaĵo, tiam neniiĝos tio, kio estas laŭparta.
až jejich místo zaujme úplnost a dokonalost, všechno kusé a omezené bude překonáno.
11 Kiam mi estis infano, kiel infano mi parolis, kiel infano mi sentis, kiel infano mi pensis; nun fariĝinte plenaĝulo, mi jam forigis la infanaĵojn.
Dokud jsem byl dítě, byl dětský můj rozhled i způsob myšlení. Z dětských bot jsem však vyrostl a spolu s nimi jsem odložil i dětské představy.
12 Ĉar nun ni vidas per spegulo, malhele; sed tiam okulon ĉe okulo; nun mi konas laŭparte; sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaŭ mi estas konita.
V tomto životě můžeme vidět jenom cosi jako zamžený obraz v zrcadle, ale pak staneme Bohu tváří v tvář. Zatím ho známe jen z nepatrné části; pak ho budeme znát tak úplně, jak on už nyní zná nás.
13 Restas do nun fido, espero, amo, tiuj tri; kaj la plej granda el ili estas amo.
Tři věci jsou silnější než smrt: víra, naděje a láska. A největší z nich je láska.
