Song of Solomon 6

1 Whither hath thy beloved gone, O fair among women? Whither hath thy beloved turned, And we seek him with thee?

۱ محبوب تو کجا رفته است‌ای زیباترین زنان؟ محبوب تو کجا توجه نموده است تااو را با تو بطلبیم؟

2 My beloved went down to his garden, To the beds of the spice, To delight himself in the gardens, and to gather lilies.

۲ محبوب من به باغ خویش و نزد باغچه های بلسان فرود شده است، تا در باغات بچراند وسوسنها بچیند.

3 I [am] my beloved's, and my beloved [is] mine, Who is delighting himself among the lilies.

۳ من از آن محبوب خود ومحبوبم از آن من است. در میان سوسنها گله رامی چراند.

4 Fair [art] thou, my friend, as Tirzah, Comely as Jerusalem, Awe-inspiring as bannered hosts.

۴ ‌ای محبوبه من، تو مثل ترصه جمیل و ماننداورشلیم زیبا و مثل لشکرهای بیدق دار مهیب هستی.

5 Turn round thine eyes from before me, Because they have made me proud. Thy hair [is] as a row of the goats, That have shone from Gilead,

۵ چشمانت را از من برگردان زیرا آنها برمن غالب شده است. مویهایت مثل گله بزها است که بر جانب کوه جلعاد خوابیده باشند.

6 Thy teeth as a row of the lambs, That have come up from the washing, Because all of them are forming twins, And a bereaved one is not among them.

۶ دندانهایت مانند گله گوسفندان است که ازشستن برآمده باشند. و همگی آنها توام زاییده ودر آنها یکی هم نازاد نباشد.

7 As the work of the pomegranate [is] thy temple behind thy veil.

۷ شقیقه هایت درعقب برقع تو مانند پاره انار است.

8 Sixty are queens, and eighty concubines, And virgins without number.

۸ شصت ملکه وهشتاد متعه و دوشیزگان بیشماره هستند.

9 One is my dove, my perfect one, One she [is] of her mother, The choice one she [is] of her that bare her, Daughters saw, and pronounce her happy, Queens and concubines, and they praise her.

۹ اما کبوتر من و کامله من یکی است. او یگانه مادرخویش و مختاره والده خود می‌باشد. دختران اورا دیده، خجسته گفتند. ملکه‌ها و متعه‌ها بر اونگریستند و او را مدح نمودند.

10 'Who [is] this that is looking forth as morning, Fair as the moon — clear as the sun, Awe-inspiring as bannered hosts?'

۱۰ این کیست که مثل صبح می‌درخشد؟ ومانند ماه جمیل و مثل آفتاب طاهر و مانند لشکربیدق دار مهیب است؟

11 Unto a garden of nuts I went down, To look on the buds of the valley, To see whither the vine had flourished, The pomegranates had blossomed —

۱۱ به باغ درختان جوز فرود شدم تا سبزیهای وادی را بنگرم و ببینم که آیا مو شکوفه آورده وانار گل کرده است.

12 I knew not my soul, It made me — chariots of my people Nadib.

۱۲ بی‌آنکه ملتفت شوم که ناگاه جانم مرا مثل عرابه های عمیناداب ساخت.

13 Return, return, O Shulammith! Return, return, and we look upon thee. What do ye see in Shulammith?

۱۳ برگرد، برگرد‌ای شولمیت برگرد، برگرد تابر تو بنگریم.