Song of Solomon 2

1 As a lily among the thorns,

۱ من نرگس شارون و سوسن وادیها هستم.

2 So [is] my friend among the daughters!

۲ چنانکه سوسن در میان خارها همچنان محبوبه من در میان دختران است.

3 As a citron among trees of the forest, So [is] my beloved among the sons, In his shade I delighted, and sat down, And his fruit [is] sweet to my palate.

۳ چنانکه سیب در میان درختان جنگل همچنان محبوب من در میان پسران است. درسایه وی به شادمانی نشستم و میوه‌اش برای کامم شیرین بود.

4 He hath brought me in unto a house of wine, And his banner over me [is] love,

۴ مرا به میخانه آورد و علم وی بالای سر من محبت بود.

5 Sustain me with grape-cakes, Support me with citrons, for I [am] sick with love.

۵ مرا به قرصهای کشمش تقویت دهید و مرا به سیبها تازه سازید، زیرا که من از عشق بیمار هستم.

6 His left hand [is] under my head, And his right doth embrace me.

۶ دست چپش در زیر سر من است و دست راستش مرا در آغوش می‌کشد.

7 I have adjured you, daughters of Jerusalem, By the roes or by the hinds of the field, Stir not up nor wake the love till she please!

۷ ‌ای دختران اورشلیم، شما را به غزالها وآهوهای صحرا قسم می‌دهم که محبوب مرا تاخودش نخواهد بیدار نکنید و برنینگیزانید.

8 The voice of my beloved! lo, this — he is coming, Leaping on the mountains, skipping on the hills.

۸ آواز محبوب من است، اینک بر کوهها جستان وبر تلها خیزان می‌آید.

9 My beloved [is] like to a roe, Or to a young one of the harts. Lo, this — he is standing behind our wall, Looking from the windows, Blooming from the lattice.

۹ محبوب من مانند غزال یابچه آهو است. اینک او در عقب دیوار ما ایستاده، از پنجره‌ها می‌نگرد و از شبکه‌ها خویشتن رانمایان می‌سازد.

10 My beloved hath answered and said to me, 'Rise up, my friend, my fair one, and come away,

۱۰ محبوب من مرا خطاب کرده، گفت: «ای محبوبه من و‌ای زیبایی من برخیز و بیا.

11 For lo, the winter hath passed by, The rain hath passed away — it hath gone.

۱۱ زیرا اینک زمستان گذشته و باران تمام شده ورفته است.

12 The flowers have appeared in the earth, The time of the singing hath come, And the voice of the turtle was heard in our land,

۱۲ گلها بر زمین ظاهر شده و زمان الحان رسیده و آواز فاخته در ولایت ما شنیده می‌شود.

13 The fig-tree hath ripened her green figs, And the sweet-smelling vines have given forth fragrance, Rise, come, my friend, my fair one, yea, come away.

۱۳ درخت انجیر میوه خود را می‌رساندو موها گل آورده، رایحه خوش می‌دهد. ای محبوبه من و‌ای زیبایی من، برخیز و بیا.»

14 My dove, in clefts of the rock, In a secret place of the ascent, Cause me to see thine appearance, Cause me to hear thy voice, For thy voice [is] sweet, and thy appearance comely.

۱۴ ‌ای کبوتر من که در شکافهای صخره و درستر سنگهای خارا هستی، چهره خود را به من بنما و آوازت را به من بشنوان زیرا که آواز تو لذیذو چهره ات خوشنما است.

15 Seize ye for us foxes, Little foxes — destroyers of vineyards, Even our sweet-smelling vineyards.

۱۵ شغالها، شغالهای کوچک را که تاکستانها را خراب می‌کنند برای مابگیرید، زیرا که تاکستانهای ما گل آورده است.

16 My beloved [is] mine, and I [am] his, Who is delighting among the lilies,

۱۶ محبوبم از آن من است و من از آن وی هستم. در میان سوسنها می‌چراند.

17 Till the day doth break forth, And the shadows have fled away, Turn, be like, my beloved, To a roe, or to a young one of the harts, On the mountains of separation!

۱۷ ‌ای محبوب من، برگرد و تا نسیم روز بوزد و سایه‌ها بگریزد، (مانند) غزال یا بچه آهو بر کوههای باتر باش.